Choroba marmurkowatej śledziony bażantów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Choroba marmurkowatej śledziony bażantów[1][2] (MSD; marble spleen disease) – choroba wirusowa bażantów (Phasianus colchicus), również hodowlanych, wywoływana przez serotyp II adenowirusów.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy raz w Europie zdiagnozowano MSD we Włoszech w 1963, następnie w Wielkiej Brytanii w 1972[2] i we Francji w 1973[3]. W Polsce opisana została po raz pierwszy w 1982, w kolejnych latach potwierdzano jej występowanie[2]. Między 1963 a 1982 zaobserwowano epidemie MSD w kilku spośród stanów USA i w Kanadzie, choroba pojawiła się również w Australii[4]. Choroba występuje u bażantów (Phasianus colchicus), zarówno hodowlanych, jak i dzikich[2][5].

Etiologia[edytuj | edytuj kod]

Choroba marmurkowatej śledziony bażantów wywoływana jest przez serotyp 2 adenowirusów (FAdV-2)[5][1]. Klasyfikowany jest on w grupie II adenowirusów wraz z wirusem wywołującym krwotoczne zapalenie jelit indyków oraz wirusem splenomegalii kurcząt. Do zarażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt między ptakami[1].

Przebieg i objawy choroby[edytuj | edytuj kod]

Ptaki umierające na chorobę marmurkowatej śledziony wydają się być w dobrej kondycji fizycznej. Zauważyć można brak apetytu i wychudzenie[5], zaburzenia oddychania, biegunkę[2], niekiedy wypływającą z nozdrzy wydzielinę[4]. Śmierć następuje w wyniku uduszenia[2], często jedynym objawem przed śmiercią ptaka są problemy z oddychaniem. Zwykle choroba dotyka bażanty w wieku od 3 do 8 miesięcy[4]. Bażanty młodsze niż 4 tygodnie są chronione przez przeciwciała matczyne[2]. Inkubacja MDS trwa kilka dni (6–10[5]), w stadzie choroba trwa około trzech tygodni[2]. Zazwyczaj przebieg choroby jest ostry[5].

Zmiany anatomopatologiczne[edytuj | edytuj kod]

W badaniu sekcyjnym widać charakterystyczny marmurkowaty wzór na śledzionie[5], którego występowanie spowodowane jest przez miejscową martwicę – zlewające się ze sobą obszary obumarłych tkanek mają szarawe zabarwienie. Śledziona jest powiększona, osiąga dwu- lub trzykrotność normalnego rozmiaru. Płuca również są powiększone i przekrwione[2]. Niekiedy na nasierdziu pojawiają się krwawe wybroczyny. Rzadko donoszono o powiększeniu wątroby[4]. Poprzez badanie histopatologiczne stwierdza się ciałka wtrętowe w płucach, wątrobie, nerkach, bursie Fabrycjusza i szpiku kostnym[2].

Znaczenie dla hodowców[edytuj | edytuj kod]

Choroba marmurkowatej śledziony może spowodować śmierć 2–10% osobników w stadzie[2]. W razie wystąpienia epidemii zalecana jest izolacja chorych ptaków, zmniejszenie zagęszczenia i zapobieganie wtórnym infekcjom; działania te mogą przyczynić się do zmniejszenia śmiertelności. Możliwe jest stosowanie szczepień ochronnych[4]. W Polsce dostępnym preparatem jest Dindoral, szczepionka przeciw MSD oraz krwotocznemu zapaleniu jelit indyków dopuszczony do obrotu w ramach importu równoległego[6]. Mięso chorych bażantów jest niezdatne do spożycia[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Andrzej Koncicki, Anna Krasnodębska-Depta, Beata Mazur-Gonkowska. Nowe dane nt. roli adenowirusóww w patologii drobiu. „Medycyna Weterynaryjna”. 62 (7), 2006. 
  2. a b c d e f g h i j k Jowita Samanta Niczyporuk, Elżbieta Samorek-Salamonowicz, Hanna Czekaj. Adenowirusy ptasie. „Życie Weterynaryjne”. 85 (10), 2010. 
  3. E. Schricke, M. Durand, C. Limouzin. La maladie de la rate marbrée du faisan d'élevage en France. „Bulletin de l'Académie Vétérinaire de France”, s. 201-209, 1986. 
  4. a b c d e Scott D. Fitzgerald & Willie M. Reed. A review of marble spleen disease of ring-necked pheasants. „Journal of Wildlife Diseases”, s. 455-461, 1989. Wildlife Disease Association. 
  5. a b c d e f g Rajský Dusan, Forejtek Pavel, Hanzal Vladimi: Atlas patologii dzikich zwierząt. Janiszewski Paweł, Bojko Alicja (tłum.). Warszawa: Oikos, 2014/2016, s. 36. ISBN 978-83-648-4301-3.
  6. Urzędowy Wykaz Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Załącznik nr 6.: WYKAZ PRODUKTÓW LECZNICZYCH WETERYNARYJNYCH DOPUSZCZONYCH DO OBROTU W RAMACH IMPORTU RÓWNOLEGŁEGO. Dz. Urz. Min. Zdrowia z 2015 r., poz. 15 (ogłoszony: 2015-03-16)