Chotina
 Chotina w Topolczanach | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 29,2 km |
| Źródło | |
| Miejsce | Północne stoki Panskéj javoriny (Góry Inowieckie) |
| Wysokość |
820 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Nitra |
| Miejsce | |
| Wysokość |
163 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Słowacji  | |
Chotina (dawniej gwarowo również Chocina) – niewielka rzeka w południowo-zachodniej Słowacji, prawobrzeżny dopływ Nitry. Najdłuższy (dł. 29,2 km[1]) wodny ciek, mający swe źródła w Górach Inowieckich. Płynie w granicach powiatów Bánovce nad Bebravou i Topolczany[2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Źródła Chotiny znajdują się na wysokości ok. 800 m n.p.m., na północnych stokach góry Panská javorina, w grupie Wysokiego Inowca (słow. Vysoký Inovec). Odcinek źródłowy rzeki, pod nazwą Švarcov jarok, tuż poniżej źródeł wykonuje szeroki łuk ku wschodowi, przyjmując w tym czasie szereg zasobnych w wodę dopływów. Na wysokości ok. 400 m n.p.m. jej dolina zwęża się, skręca ku południowemu wschodowi, a ciek przyjmuje nazwę Chotina. Powyżej osady Kulháň (360 m n.p.m.) Chotina przyjmuje dwa większe dopływy prawostronne, Bystrý potok (spod wschodnich stoków masywu Panskéj javoriny) i potok Chotinka (z południowo-wschodnich zboczy Panskéj javoriny)[3].
Ok. 1 km przed centrum położonej w dolinie Chotiny wsi Nemečky rzekę przegradza zapora wodna, spiętrzająca jej wody w zbiornik zaporowy Nemečky[4] (lustro wody na wysokości ok. 281,5 m n.p.m.). Poniżej niego rzeka płynie już w kierunku południowym: opuszcza góry i płynie szeroką, płaską doliną wśród niskich wzgórz Pogórza Naddunajskiego (słow. Podunajská pahorkatina, a konkretnie jej część Nitrianska pahorkatina). Tu przyjmuje kolejne dopływy prawostronne, spływające z Niskiego Inowca potoki Železnica (powyżej miejscowości Jacovce) i Slivnica (poniżej Jacovec), po czym w mieście Topoľčany, na wysokości ok. 163 m n.p.m., uchodzi do Nitry[3].
Rzeka posiada reżim niwalno-pluwialny, z największymi przepływami wczesną wiosną, w porze topnienia śniegów w Górach Inowieckich (marzec-kwiecień) oraz podczas opadów na przełomie jesieni i zimy[5]. Poza dolnym biegiem na terenie Topoľčan i lokalnie niewielkimi odcinkami w kilku miejscowościach, przez które przepływa, ciek jest nieuregulowany.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Petrovič Daniel, Petrovič Jozef i in.: Považský Inovec. Turistický sprievodca ČSSR č. 24, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1986, s. 155
- ↑ wg wykazu nazw obiektów wodnych ÚGKK SR (nazwy cieków wodnych) [1]
- ↑ a b Považský Inovec. Piešťany, Turistická a cyklistická mapa 1 : 50 000, wyd. 5., VKÚ Harmanec, 2019 ISBN 978-80-99934-05-5
- ↑ wg wykazu nazw obiektów wodnych ÚGKK SR (nazwy zapór wodnych) [2]
- ↑ Petrovič Daniel, Petrovič Jozef i in.: Považský Inovec. Turistický sprievodca ČSSR č. 24, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1986, s. 17-20