Przejdź do zawartości

Ciąg Mayera-Vietorisa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

W topologii algebraicznej ciąg Mayera-Vietorisaciąg dokładny wiążący ze sobą grupy homologii singularnej dwu przestrzeni, ich sumy oraz części wspólnej. Ciąg Mayera-Vietorisa jest narzędziem pozwalającym m.in. obliczać grupy homologii przestrzeni będących sumą innych przestrzeni, których grupy homologii znamy.

Twierdzenie[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie przestrzenią topologiczną taką, że oraz wnętrza i pokrywają Można wtedy utworzyć następujący ciąg dokładny:

gdzie i: ABA, j: ABB, k: AX, and l: BX są włożeniami a oznacza sumę prostą grup abelowych.

Homologia zredukowana[edytuj | edytuj kod]

Analogiczne twierdzenie zachodzi dla zredukowanych grup homologii pod warunkiem że przecięcie jest niepuste.

Podstawowe zastosowania[edytuj | edytuj kod]

n-sfera[edytuj | edytuj kod]

Przykładowy rozkład na sumę dwu podprzestrzeni homeomorficznych z

Niech i niech będą dowolnymi podzbiorami homeomorficznymi z takimi, że część wspólna jest homotopijnie równoważna (np. ), gdzie oraz Wtedy oraz mają trywialne zredukowane grupy homologii, dodatkowo przekrój jest homotopijnie równoważny z W takim razie nietrywialna część ciągu Meyersa-Vietorisa daje:

Z dokładności ciągu natychmiast otrzymujemy, że ∂* jest izomorfizmem grup przy użyciu indukcji matematycznej i znajomości zredukowanej homologii S0 pozwala obliczyć:

Butelka Kleina[edytuj | edytuj kod]

Rozkład butelki Kleina na dwie wstęgi Möbiusa: (niebieska część) oraz (czerwona część).

Bardziej zaawansowanym przykładem zastosowania ciągu Mayeraa-Vietorisa jest wyznaczenie grup homologii butelki Kleina Można rozbić butelkę Kleina na dwa podzbiory homeomorficzne ze wstęgą Möbiusa, a w takim razie homotopijnie równoważne okręgowi. Okazuje się, że także ich część wspólna jest homotopijnie równoważna okręgowi. W takim razie nietrywialna część ciągu Mayera-Vietorisa daje:

Trywialna część ciągu pokazuje trywialne homologie dla wymiarów wyższych niż 2. Mapa (dla zwyczajnych baz pętli na wstęgach Möbiusa) wysyła 1 do (2, −2) (okrąg będący krawędzią wstęgi zawija się dwukrotnie dookoła wstęgi). W takim razie jest iniekcją co wymusza Finalnie, wybierając (1, 0) i (1, −1) jako bazę Z2, otrzymujemy:

Bukiet dwóch przestrzeni[edytuj | edytuj kod]

Rozkład bukietu dwóch sfer

Niech będzie bukietem dwóch przestrzeni oraz oraz że punkt bazowy bukietu jest retraktem otwartych otoczeń leżących odpowiednio w oraz Przyjmując oraz (patrz rysunek) mamy Przestrzeń jest ściągalna.

Wówczas otrzymujemy:

dla wszystkich Wynik ten jest ogólniejszą wersją twierdzenia Seiferta-van Kampena (a dla jest abelianizacją tego twierdzenia). W szczególnym przypadku dwóch sfer, korzystając z homologii sfer, otrzymujemy:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]