Cicindela depressula
| Cicindela depressula | |
| Casey, 1897 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Podplemię | |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj | |
| Gatunek |
Cicindela (Cicindela) depressula |
Cicindela depressula – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny trzyszczowatych. Zamieszkuje zachodnią Nearktykę od Alaski przez Kanadę po środkowo-zachodnie Stany Zjednoczone.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1897 roku przez Thomasa Casey’a. Jako lokalizację typową wskazano Hrabstwo Placer w Kalifornii[1]. W 1901 roku Henry Clinton Fall opisał gatunek Cicindela eureka (jako miejsce typowe wskazując Hrabstwo Humboldt)[2], któremu później obniżono rangę do podgatunku w obrębie C. depressula[3]. W 1909 roku Casey opisał podgatunek C. depressula scapularis[4], który zsynonimizowany został w 1953 roku z C. oregona oregona przez Melville’a Harrisona Hatcha[5].
Współcześnie w obrębie tego gatunku wyróżnia się więc dwa podgatunki[3][6]:
- Cicindela (Cicindela) depressula depressula Casey, 1897
- Cicindela (Cicindela) depressula eureka Fall, 1901
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 12 do 16 mm, przy czym u C. d. eureka rozmiary są przeciętnie większe niż u C. d. depressula. Wierzch ciała u C. d. eureka ubarwiony jest niemal całkiem brązowo, tylko u starszych okazów przybierając odcień bardziej zielonawy. U podgatunku nominatywnego wierzch ciała może być zielony, niebieski, brązowy lub czarny. Na pokrywach występuje zwykle kompletny wzór z cienkich, białych lub kremowych plamek i przepasek. Przepaska środkowa zakrzywiona jest ku tyłowi stopniowo, nie zaś gwałtownie jak u pokrewnego C. oregona. Wzór z przepasek i plamek jest silniej wyrażony u C. d. eureka niż u C. d. depressula. Spód ciała może mieć barwę od miedzianozielonej po błękitną, zawsze z silnym połyskiem metalicznym[6].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten występuje od poziomu morza po rzędne przekraczające 3000 m n.p.m. Podgatunki różnią się wymaganiami siedliskowymi i fenologią. C. d. depressula jest podgatunkiem górskim. Występuje na obszarach trawiastych, w tym łąkach piętra alpejskiego, w miejscach, gdzie roślinność zaburzona została topniejącą pokrywą śnieżną, pożarami, wydeptywaniem czy rozjeżdżaniem. Postacie dorosłe aktywne są od maja do początku października, ale tylko przy pogodzie słoneczniej, w związku z czym najczęściej spotykane są późnym latem. Larwy żyją w norkach wykopanych w odsłoniętej glebie wśród niskiej roślinności. Często norki te występują w dużych liczbach w błotnistych miejscach poniżej topniejących płatów śniegu. C. d. eureka jest podgatunkiem nizinnym, rozmieszczonym wzdłuż wybrzeży oceanicznych. Bytuje na plażach oceanicznych oraz wilgotnych pobrzeżach rzek i strumieni o podłożu piaszczystym lub żwirowym. W północnej części zasięgów podgatunki tworzą formę pośrednią, występującą na średnich rzędnych. Zamieszkuje ona pobrzeża górskich potoków i strumieni o żwirowym podłożu. Oba podgatunki dobrze latają[6].
Gatunek nearktyczny. Podgatunek nominatywny znany jest z południowej Alaski, zachodniej i południowej Kolumbii Brytyjskiej, Waszyngtonu, Oregonu, Idaho, Montany, Nevady i Kalifornii. C. d. eureka rozmieszczony jest wzdłuż wybrzeży pacyficznych od Kolumbii Brytyjskiej przez Waszyngton i Oregon aż po Monterey Bay w Kalifornii[3][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Thomas L. Casey. Coleopterological notices. VII. „Annals of the New York Academy of Sciences”. 9, s. 285-684 (297), 1897.
- ↑ Henry Clinton Fall. A new Cicindela, with notes on allied species. „Entomological News”. 12, s. 307- 310, 1901.
- ↑ a b c Y. Bousquet. Catalogue of Geadephaga (Coleoptera: Adephaga) of America, north of Mexico. „ZooKeys”. 245, s. 1-1722, 2012. DOI: 10.3897/zookeys.245.3416.
- ↑ Thomas L. Casey. Studies in the Caraboidea and Lamellicornia. „The Canadian Entomologist”. 41, s. 253-284, 1909.
- ↑ Melville Harrison Hatch: The beetles of the Pacific Northwest. Part I: Introduction and Adephaga. 1953, seria: University of Washington Publications in Biology 16.
- ↑ a b c d David L. Pearson, C. Barry Knisley, Daniel Paul Duran, Charles J. Kazilek: A Field Guide to the Tiger Beetles of the United States and Canada. Identification, Natural History and Distribution of the Cicindelidae. Oxford University Press, 2015, s. 71-72.