Cieszyca (potok)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cieszyca
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Sudety Wschodnie

Potok
Długość ok. 6,57 km
Spadek

48,3‰

Powierzchnia zlewni

ok. 7,38[1] km²

Źródło
Miejsce południowo-wschodnie zbocze wzniesienia Owczej Góry
Wysokość

ok. 750 m n.p.m.

Współrzędne

50°11′19″N 16°45′47″E/50,188611 16,763056

Ujście
Recypient Goworówka
Miejsce

na wschód od Roztok

Wysokość

ok. 420 m n.p.m.

Współrzędne

50°11′24″N 16°41′10″E/50,190000 16,686111

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, po lewej znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Cieszyca[2]potok górski w południowo-zachodniej Polsce w woj. dolnośląskim w Sudetach Wschodnich[3].

Górski potok o długości około 6,57 km, prawy dopływ Goworówki, jest ciekiem IV rzędu[4] należącym do dorzecza Odry, zlewiska Morza Bałtyckiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Potok w Masywie Śnieżnika[5] i Obniżeniu Bystrzycy Kłodzkiej. Źródło potoku położone jest na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego w południowo-zachodniej części Masywu Śnieżnika na południowo-wschodnim zboczu wzniesienia Owcza Góra na wysokości ok. 750 m n.p.m.[6]

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

W części źródliskowej potok przez niewielki odcinek płynie w kierunku zachodnim, zalesioną szeroką płytko wciętą doliną, wytworzoną na zachodnim zboczu Owczej Góry. Od poziomu 730 m n.p.m. potok płynie dobrze wykształconą wąską głęboko wciętą V-kształtną doliną o dość stromych zboczach. Na poziomie 680 m n.p.m. przed wzniesieniem Dłużka potok skręca lekko w kierunku północno-zachodnim, gdzie po kilkudziesięciu metrach, po minięciu wzniesienia Dłużka skręca szerokim łukiem na zachód. Na poziomie 540 m n.p.m. potok opuszcza granicę Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego i wpływa na Obniżenie Bystrzycy Kłodzkiej, gdzie po przepłynięciu ok. 1,2 km., wpływa do miejscowości Gajnik a po opuszczeniu Gajnika potok skręca na zachód i meandrując płynie otwartym terenem przez użytki rolne i górskie łąki w kierunku ujścia, gdzie na wysokości ok. 420 m n.p.m. przed Roztokami uchodzi do Goworówki[6]. Koryto potoku kamienisto-żwirowe słabo spękane i nieprzepuszczalne. Zasadniczy kierunek biegu potoku jest zachodni. Jest to potok górski odwadniający południowo-zachodnią część Masywu Śnieżnika i południowo-wschodnią część Obniżenia Bystrzycy Kłodzkie. Potok częściowo uregulowany dziki. W większości swojego biegu płynie wśród terenów niezabudowanych. Brzegi w 78% zadrzewione, dno bez roślin. Potok charakteryzuje się dużymi niewyrównanymi spadkami podłużnymi i zmiennymi wodostanami.

Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]

Potok płynie przez obszar zbudowany ze skał metamorficznychmetamorfik Lądka i Śnieżnika. Tworzą go łupki łyszczykowe i gnejsy śnieżnickie, a podrzędnie kwarcyty, amfibolity i łupki amfibolitowe, erlany i łupki grafitowe.

Dopływy[edytuj | edytuj kod]

Kilka bezimiennych strumieni i potoków mających źródła na zboczach przyległych wzniesień oraz kilkanaście cieków okresowych.

Miejscowości nad rzeką[edytuj | edytuj kod]

Rozwój osadnictwa wzdłuż rzeki[edytuj | edytuj kod]

Osadnictwo rozwinęło się w środkowym biegu potoku na początku XIII wieku w celu prowadzenia wyrębu lasu i przetwórstwa drewna. Po 1945 dolina została zasiedlona ludnością ze wschodnich krańców Polski. Mieszkańcy doliny w większości utrzymywali się z rolnictwa i pracy w lesie.

Inne[edytuj | edytuj kod]

  • Na obszarze miejscowości Gajnik brzegi potoku umocnione są murami oporowymi.
  • Na niektórych mapach turystycznych potok nie jest zaznaczony.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zlewnia Cieszycy
  2. Wykaz wód płynących Str.37 Cieszyca
  3. mapa: Cieszyca dopływ Goworówki
  4. Cieszyca Tab. 7 lp.11.
  5. Słownik geografii turystycznej Sudetów Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. redakcja Marek Staffa. T. 16: Karkonosze. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 66. ISBN 83-7005-341-6.
  6. a b Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki; Mapa; skala 1:40 000; Wyd. Studio Plan; Wrocław; 2014 r.;ISBN 978-83-64156-79-3

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]