Cmentarz prawosławny w Lipinach Górnych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz prawosławny w Lipinach Górnych
Ilustracja
Krzyż na skraju cmentarza
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Lipiny Górne-Borowina

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,35 ha

Liczba kwater cmentarnych

bez podziału

Data otwarcia

ok. 1869

Położenie na mapie gminy Potok Górny
Mapa konturowa gminy Potok Górny, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Lipinach Górnych”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Lipinach Górnych”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Lipinach Górnych”
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego
Mapa konturowa powiatu biłgorajskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Lipinach Górnych”
Ziemia50°25′18″N 22°29′46″E/50,421667 22,496111

Cmentarz prawosławny w Lipinach Górnychprawosławna nekropolia w Lipinach Górnych, utworzona w ok. 1869 na potrzeby miejscowej ludności unickiej, od 1875 prawosławna i użytkowana do końca II wojny światowej. Nieczynny.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz został założony ok. 1869 z przeznaczeniem dla miejscowej parafii unickiej jako kontynuacja starego cmentarza przycerkiewnego[1]. Jednak już w 1875 cmentarz przejęli prawosławni na mocy likwidacji unickiej diecezji chełmskiej[1]. Cmentarz użytkowany był przez prawosławnych mieszkańców do czasu bieżeństwa większości tychże w czasie I wojny światowej[1]. Na opuszczony cmentarz prawosławni mieszkańcy znów wrócili w czasie następnej wojny[1]. Ostatnie pochówki pochodzą z lat 40. gdyż ludność wyznania prawosławnego musiała wyjechać w ramach wysiedleń Ukraińców[1].

Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii zachowały się 4 kamienne nagrobki sprzed 1945, w tym 2 z XIX w. Najstarszy pochówek pochodzi z 1878. Są to przede wszystkim krzyże na prostopadłościennych postumentach, czytelne mogiły ziemne oraz kilkanaście drewnianych i metalowych krzyży[1]. Inskrypcje na nagrobkach wykonane zostały w języku cerkiewnosłowiańskim[1].

Wokół cmentarza rosły 22 drzewa: sosny, wiązy, topole, dęby, brzozy, modrzewie i jesiony[1]. Na mogiłach występuje też barwinek[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i D. Kawałko, Cmentarze..., s. 173

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.