Cmentarz prawosławny w Luchowie Górnym

Cmentarz prawosławny w Luchowie Górnym
	; Obalony nagrobek w postaci kamiennego kopca z krzyżem
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Luchów Górny
Typ cmentarza	wyznaniowy
Wyznanie	prawosławne
Stan cmentarza	zdewastowany
Powierzchnia cmentarza	0,5 ha
Liczba kwater cmentarnych	brak podziału
Data otwarcia	do 1862
	Położenie na mapie gminy Tarnogród Cmentarz prawosławny w Luchowie Górnym
	Położenie na mapie Polski Cmentarz prawosławny w Luchowie Górnym
	Położenie na mapie województwa lubelskiego Cmentarz prawosławny w Luchowie Górnym
	Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego Cmentarz prawosławny w Luchowie Górnym
	50°19′27″N 22°41′18″E/50,324167 22,688333
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cmentarz prawosławny w Luchowie Górnym – zniszczona nekropolia prawosławna w Luchowie Górnym założona najprawdopodobniej przed r. 1862.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy prawosławny, następnie unicki i ponownie prawosławny (od 1842) cmentarz powstał przy cerkwi parafialnej w Luchowie Górnym, położonej w rejonie dzisiejszego cmentarza rzymskokatolickiego. W latach 1844–1861 w miejscowości budowana była nowa świątynia. Nekropolia poza zabudową wsi, na skraju lasu, powstała najprawdopodobniej przed konsekracją tej cerkwi, tj. przed 1862. Przez pewien czas oba cmentarze były użytkowane równocześnie, następnie czynny był cmentarz poza wsią i mniejsza nekropolia w sąsiedztwie nowej cerkwi (usytuowanej w innym miejscu niż starsza). Na przełomie XIX i XX w. nekropolię poza wsią ogrodzono. Cmentarz przestał być użytkowany na początku lat. 20. XX wieku, gdyż cerkiew w Luchowie Górnym została w tym czasie zrewindykowana na rzecz Kościoła rzymskokatolickiego^[1].

Cmentarz zajmuje obszar czworoboku o powierzchni 0,5 ha, nie jest podzielony na kwatery. Nagrobki na jego terenie były kierowane na wschód. Jest całkowicie zdewastowany: na początku lat 90. XX wieku znajdowały się na nim jedynie fragmenty pięciu nagrobków kamiennych oraz ślady mogił ziemnych. Nagrobki miały postać kamiennych kopców oraz prostopadłościennych postumentów dekorowanych gzymsami uskokowymi i kostkowymi, płycinowymi pilasterkami oraz trójkątnymi tympanonami. Zniszczeniu uległo także ogrodzenie, z którego pozostały kamienne słupy. Teren porastają robinie, olchy i sosny oraz krzewy czeremchy, jeżyny, czarnego bzu i kruszyny, w podłożu rosną paprocie i barwinek^[1].