Cmentarz prawosławny w Ubrodowicach (stary)
 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Typ cmentarza |
wyznaniowy |
| Wyznanie | |
| Stan cmentarza |
nieczynny |
| Powierzchnia cmentarza |
0,45 ha |
| Liczba kwater cmentarnych |
brak podziału |
| Data otwarcia |
XIX w. |
| Data ostatniego pochówku |
do 1945 |
Cmentarz prawosławny w Ubrodowicach – nekropolia w Ubrodowicach, utworzona prawdopodobnie w XIX w. jako unicka, w 1875 przemianowana na prawosławną, użytkowana do końca II wojny światowej.
Historia i opis[edytuj | edytuj kod]
Cmentarz został urządzony najprawdopodobniej w XIX w. w sąsiedztwie unickiej cerkwi św. Eliasza w Ubrodowicach. Wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 zarówno świątynia, jak i cmentarz przeszły w ręce Cerkwi prawosławnej[1]. W 1924 cerkiew św. Eliasza została zrewindykowana na rzecz Kościoła rzymskokatolickiego, parafii prawosławnej we wsi nigdy nie restytuowano, jednak faktycznie ubrodowicka świątynia nigdy nie została czynnym kościołem – miejscowa ludność prawosławna uniemożliwiła rzymskokatolickiemu kapłanowi rekoncyliację obiektu sakralnego[2]. Nieczynna cerkiew została ostatecznie zniszczona podczas akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej w 1938[2], natomiast cmentarz był użytkowany przez miejscową ludność prawosławną do końca II wojny światowej i wysiedlenia prawosławnych Ukraińców. W kolejnych latach został porzucony i popadł w ruinę[1]. Prawosławni mieli w Ubrodowicach jeszcze nowy cmentarz, położony w granicach zabudowy wsi przy drodze do Horodła, który został całkowicie zniszczony; w jego miejscu znajduje się obecnie kaplica rzymskokatolicka[1].
Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii znajdowały się trzy kamienne krzyże i jeden drewniany datowany na r. 1901, z inskrypcjami cerkiewnosłowiańskimi. Zachowała się także drewniana kapliczka. Cmentarz był całkowicie zdewastowany i porośnięty drzewami (czereśnia, jarzębina, robinia) oraz krzewami czarnego bzu, śnieguliczki, bzu lilaka, tarniny, malin[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.