Coleogyne ramosissima

Coleogyne ramosissima

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	różowce
Rodzina	różowate
Rodzaj	Coleogyne
Gatunek	Coleogyne ramosissima
Nazwa systematyczna
Coleogyne ramosissima Torr. Smithsonian Contr. Knowl. 6(2):8, t. 4. 1853 (Pl. Frémont.)

Krajobraz z panującym Coleogyne ramosissima

Coleogyne ramosissima – gatunek z monotypowego rodzaju roślin Coleogyne Torrey, 1851 z rodziny różowatych. Występuje w południowo-zachodniej części USA, gdzie rośnie w stanach: Arizona, Kalifornia, Kolorado, Nevada i w południowym Utah. Roślina rośnie na terenach suchych i skalistych, dominując na rozległych obszarach i stanowiąc w takich warunkach istotne źródło pożywienia dla mulaków, owiec i kóz, w mniejszym stopniu dla bydła.

Morfologia

Pokrój

Krzewy osiągające zwykle 0,2–0,6, rzadziej do 1 m wysokości. Pędy szorstkie, pokryte przylegającymi włoskami wyrastającymi ze skórki w połowie ich długości. Pędy liczne, prosto wznoszące się, silnie rozgałęzione, z długopędami o węzłach oddalonych o 1–2 cm i z krótkopędami osiągającymi 7 mm długości i 1 mm średnicy. Krzewy nie są cierniste, ale podobnie do cierni działają liczne, martwe pędy.

Liście

Trwałe, ale opadają podczas suszy. Naprzeciwległe i gęsto skupione na krótkopędach. Przylistki całobrzegie, trójkątnie lancetowate. Ogonek liściowy bardzo krótki, nasada blaszki obejmuje pęd. Blaszka liściowa podługowato łopatkowata, długości 6 do 12 mm i szerokości do 1,5 mm, skórzasta, gruba, zwłaszcza wzdłuż krawędzi, całobrzega, ostro zakończona.

Kwiaty

Rozwijają się pojedynczo na szczytach krótko- i długopędów, osadzone są na krótkich szypułkach i wsparte drobnymi przysadkami. Osiągają 11–14 mm średnicy. Kieliszka brak. Hypancjum dzwonkowate, o średnicy do 2 mm. Działki kielicha w liczbie 4, rzadko 5, częściowo rozpościerające się, jajowate, od wewnątrz żółto zabarwione. Płatków korony zwykle brak, rzadko rozwija się jeden lub kilka, przejrzystych, żółtawych i szybko odpadających. Pręcików jest zazwyczaj od 20 do 25 i są one podobnej długości jak działki. Pierścień miodnikowy u ich nasady jest wyciągnięty w rurkę otaczającą słupkowie. Zarówno pręciki, jak i rurka otaczająca słupkowie zabarwione są na żółto. W centrum kwiatu znajduje się zwykle pojedyncza zalążnia, rzadko dwie, tworzona przez pojedynczy owocolistek z pojedynczym zalążkiem. Szyjka słupka osadzona jest na zalążni bocznie.

Owoce

Pojedyncze, rzadko podwójne, niełupki osiągające ok. 5,5 mm długości, brązowe i nagie, osadzone w trwałym hypancjum i otoczone trwałymi działkami kielicha.

Biologia i ekologia

Roślina kseromorficzna zasiedlająca skrajnie suche siedliska w obrębie Wielkiej Kotliny i pustyni Mojave. Rośnie do 1800 m n.p.m., rzadko do 2400 m n.p.m. W wielu miejscach rośnie jako dominant na płytkich glebach powstających na skałach caliche, podczas gdy w miejscach o głębszej glebie udział tego gatunku ogranicza konkurencja innych krzewów i traw. Często obecny jest w zbiorowiskach jałowców i sosen oraz na terenach porośniętych przez jukkę krótkolistną (tzw. drzewo Jozuego). Rośliny tego gatunku są bardzo długowieczne, kwitną w kwietniu i maju, a owoce dojrzewają od czerwca do października.

Zarośla tego gatunku nie regenerują się po pożarach.

Systematyka

Gatunek z monotypowego rodzaju należący do plemienia Kerrieae Focke w obrębie podrodziny Amygdaloideae Arnott w rodzinie różowatych Rosaceae.