Coronis (ornament)

⸎

Trzy formy koronisu

W starożytnych greckich rękopisach papirusowych, coronis albo koronis (gr. κορωνίς) było używane dla wyodrębnienia sekcji w poetyckich tekstach. Termin ten w języku greckim oznaczał "zakrzywiona", "wygięta". Stosowano je też na końcu księgi, jako ozdobnik dla kolofonu. Istniało kilkanaście form coronis.

Dziewięć z nich stosowanych jest po dziś dzień i znajdują się na liście znaków interpunkcyjnych uznawanych przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną oraz ISO 10646. Kod UCS-4: U+2E0E

Przykłady

• 
  P.Berol. inv. 9875 col. v (III/IV w.).
• 
  P.Oxy. XV 1790 fr. 2 + 3 col. ii (II/I p.n.e.)
• 
  P.Oxy. IV 659 col. i (I p.n.e. – I n.e.): Pindar, Partheneia
• 
  P.Lit.Lond. 96 col. xiii (I/II wiek)
• 
  P.Oxy. X 1231 fr. 56 (II wiek)
• 
  P.Oxy. X 1234 fr. 2 col. i (II wiek)

Bibliografia

• William Freund, Wörterbuch der latenischen Sprache: nach historisch-genetischen Principien, mit steter Berücksichtigung der Grammatik, Synonymik und Alterthumskunde (Leipzig 1834), t. 1, s. 1048.