Correctio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Correctio (stgr. ἐπανόρθωσις, epanortosis[1]; łac. correctio, pol. sprostowanie) – figura retoryczna polegająca na udawanym zamierzonym „poprawieniu się”, zastąpieniu danego zdania lub wyrażenia innym[2] (np. Ona jest zdolna. Co tam zdolna – genialna!). Stosowana w celu wzmocnienia, złagodzenia lub uzupełnienia myśli.

W poetyce termin stosowany także na określenie podobnego zabiegu stylistycznego, polegającego na uwypukleniu czy wzmocnieniu fragmentu wypowiedzi poprzez zderzenie dwóch różnych konceptów[3][4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Helena Cichocka, Jakub Zdzisław Lichański, Richard Volkmann, Zarys historii retoryki: od początku do upadku cesarstwa bizantyńskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1993, s. 204 [dostęp 2017-12-24] (pol.).
  2. Epanorthosis definition and meaning [online], Collins English Dictionary, 2017 [dostęp 2017-12-24] (ang.).
  3. Szymon Zimorowic, Roksolanki: to jest ruskie panny, Radosław Grześkowiak (red.), Instytut Badań Literackich, 1999, s. 157, ISBN 978-83-87456-30-6 [dostęp 2017-12-24] (pol.).
  4. Wojciech Browarny, Joanna Orska, Adam Poprawa, Przekraczanie granic: o twórczości Tadeusza Różewicza, Universitas, 2007, s. 61, ISBN 978-83-242-0787-9 [dostęp 2017-12-24] (pol.).