Cubryńska Dziura III
49°11′29″N 20°03′22″E/49,191383 20,056078| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
5,5 m |
| Deniwelacja |
2,5 m |
| Wysokość otworów |
2016 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
106 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NW |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.L-22.07 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°11′29″N 20°03′22″E/49,191383 20,056078
| |
Cubryńska Dziura III (Górna Dziura) – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Rybiego Potoku w Tatrach Wysokich. Wejście do niej znajduje się w północnym zboczu Cubryny opadającym z Małej Galerii Cubryńskiej, w pobliżu jaskiń Cubryńska Dziura I i Cubryńska Dziura II, na wysokości 2016 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 5,5 metrów, a jej deniwelacja 2,5 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi idący stromo do góry, prosty korytarz zaczynający się w dużym, prostokątnym otworze wejściowym, a kończący wnęką po 5 metrach[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini nie ma nacieków. Na ścianach rosną porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Ze względu na to, że bardzo duży otwór jaskini jest dobrze widoczny ze szlaku prowadzącego do Wrót Chałubińskiego wiedziano o niej od dawna. Jak podał Władysław Cywiński, pierwszymi, którzy zwiedzili jaskinię byli A. Lachiewicz i M. Pawlikowski. Było to 24 września 1999 roku przy okazji wspinaczki drogą o nazwie Cubryński Komin z Dziurami. Jaskinię nazwano wtedy Górna Dziura[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-08-27] (pol.).