Czesław Korbut

Czesław Korbut

podpułkownik dypl. nawigator
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1910 Starosielce
Data i miejsce śmierci	3 września 1993 Victoria
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	4. pułk lotniczy dywizjon 305 dywizjon 304
Stanowiska	dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Czesław Korbut (ur. 20 stycznia 1910 w Starsielcach, zm. 3 września 1993 w Victoria) – podpułkownik dyplomowany nawigator, oficer Wojska Polskiego, Polskich Sił Powietrznych, dowódca dywizjonu 304, kawaler Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Franciszka i Franciszki z domu Kłosowska. W 1928 r. ukończył gimnazjum w Białymstoku i zgłosił się do służby wojskowej. Zdał egzaminy wstępne i został skierowany do nauki w Szkole Podchorążych Lotnictwa. Naukę ukończył z dwunastą lokatą i specjalnością obserwatora, otrzymał przydział do 4. pułku lotniczego. W 1934 r. otrzymuje awans na stopień porucznika. W 1937 r. został przeniesiony na stanowisko wykładowcy bombardowania w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa, a po jego reorganizacji w Centrum Wyszkolenia Nr 1. W 1939 r. został awansowany do stopnia kapitana.

Po wybuchu II wojny światowej nie wziął udziału w walkach, został ewakuowany do Rumunii skąd przedostał się do Francji a następnie do Wielkiej Brytanii. W Polskich Siłach Powietrznych otrzymał numer służbowy RAF 76760. Został skierowany do Air Navigation School, którą ukończył w 1941 r. i otrzymał przydział do dywizjonu 305. Został mianowany na stanowisko dowódcy eskadry dywizjonu 305, w tym dywizjonie odbył pełną turę lotów bojowych. W ramach wypoczynku operacyjnego trafił do 18. Operational Training Unit, a następnie pełnił funkcję oficera łącznikowego w Departamencie ds. Sprzymierzonych Sił Powietrznych Ministerstwa Lotnictwa Wielkiej Brytanii.

Od stycznia 1943 r. powrócił do latania operacyjnego. W dywizjonie 304 11 lutego objął funkcję dowódcy eskadry A, a 19 listopada został mianowany dowódcą dywizjonu 304. W tym okresie dywizjon pełnił służbę w ramach Costal Command i zajmował się zwalczaniem U-bootów. Stanowisko dowódcy dywizjonu zdał 10 kwietnia 1944 r.

Został skierowany do Wyższej Szkoły Wojennej, po jej ukończeniu w 1945 r. objął obowiązki zastępcy szefa Sztabu Polskich Sił Powietrznych i szefa Wydziału Wyszkolenia. Po zakończeniu działań wojennych i demobilizacji nie zdecydował się na powrót do Polski, wyemigrował do Kanady. Zmarł 3 września 1993 r., został pochowany na cmentarzu Royal Oak Burial Park.

Ordery i odznaczenia

Za swą służbę otrzymał odznaczenia:

• Srebrny Krzyż Virtuti Militari nr 9298,
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie,
• Medal Lotniczy – czterokrotnie.

Bibliografia

• Łukasz Jaśkiewicz: 304 Dywizjon Bombowy „Ziemi Śląskiej” im. ks. Józefa Poniatowskiego. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2018. ISBN 978-83-7889-829-0. OCLC 1100412224.
• Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
• Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
• John D. R. Rawlings: Coastal, support, and special squadrons of the RAF and their aircraft. London: Jane's, 1982. ISBN 0-7106-0187-5. OCLC 9071583.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja CDCN: „Księgarnia Akademicka”, 2003. ISBN 83-7188-691-8. OCLC 831137079.
• Józef Zieliński, Tadeusz Krzystek: Dowódcy dywizjonów Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie = Commanders of the Polish Air Force squadrons in the West. Poznań: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09553-1. OCLC 52033660.
• Józef Zieliński: 305 Dywizjon Bombowy Ziemi Wielkopolskiej i Lidzkiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Warszawa: Bellona, 2004. ISBN 83-11-09813-1. OCLC 830544805.