Czesław Nałęcz

Czesław Nałęcz

Data i miejsce urodzenia	3 grudnia 1892 Rutki
Data i miejsce śmierci	26 czerwca 1941 Mińsk
Zawód, zajęcie	farmaceuta, działacz związku zawodowego farmaceutów

Czesław Nałęcz (ur. 3 grudnia 1892 we wsi Rutki, zm. 26 czerwca 1941 w Mińsku) – farmaceuta, działacz związku zawodowego farmaceutów w okresie II RP.

Życiorys

Urodzony we wsi Rutki w powiecie Maków Mazowiecki. Syn rolnika Szymona i Heleny z domu Wiśniewskiej. Miał liczne rodzeństwo, wychowywał się w trudnych warunkach materialnych. Po ukończeniu 6 klas gimnazjalnych rozpoczął w 1914 praktykę w aptece w Kutnie. W związku z działaniami wojennymi przeniósł się po roku do Rosji, gdzie kontynuował praktykę w aptece. W 1917 zdał egzamin dyplomowy na uniwersytecie w Charkowie i uzyskał stopień pomocnika aptekarskiego. W latach 1917-1921 pracował jako pomocnik w aptekach publicznych oraz wojskowych w Rosji. Uczestniczył wówczas w akcjach związków zawodowych.

W 1921 powrócił do Polski i podjął pracę w jednej z aptek społecznych Kasy Chorych w Warszawie. Rozpoczął działalność społeczną w ruchu zawodowy. W 1924 został sekretarzem generalnym Związku Zawodowego Farmaceutów Pracowników RP (ZZFP) i przez 12 lat kierował pracami jego Zarządu Głównego oraz jego 24 oddziałami terenowymi. W styczniu 1925 został wybrany do Komitetu Redakcyjnego pisma "Kronika farmaceutyczna", a w latach 1929-1936 był jego naczelnym redaktorem. W ZZFP pełnił kolejno funkcje sekretarza i prezesa. Wchodził w skład Komitetu Wykonawczego Unii Związków Zawodowych Pracowników Umysłowych RP oraz wiciu zrzeszeń społecznych i zawodowych. Był m.in. członkiem Państwowej Naczelnej Rady Zdrowia, Obywatelskiego Komitetu Pożyczki Narodowej, Naczelnego Komitetu Propagandy Pożyczki. Uczestniczył we wszystkich zjazdach międzynarodowych i konferencjach farmaceutycznych. W 1931 został wybrany prezesem Międzynarodowej Unii Farmaceutów Pracowników. Przez 3 lata był wiceprezesem Federacji Farmaceutów Słowiańskich, a w latach 1934-1936 jej generalnym sekretarzem.

Był inspiratorem i współorganizatorem kursów przy Uniwersytecie Warszawskim, które ukończyło kilkuset pomocników aptekarskich. Sam też w 1925 uzyskał stopień prowizora farmacji. Należał wraz z prof. Bronisławem Koskowskim i innymi do założycieli Komitetu Budowy Gmachu dla Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Warszawskiego.

Sympatyzował z Polską Partią Socjalistyczną i współpracował z jej działaczem, posłem na Sejm Tadeuszem Regerem. W 1936 przeniósł się do Wilna i objął tam kierownictwo nowo założonej apteki nazwanej "Jagiellońską". Osłabia wówczas jego aktywność związkowa. Opublikował w latach 1924-1926 około 90 artykułów w "Kronice farmaceutycznej", omawiając w nich stosunki zawodowe w aptekarstwie, życie związkowe farmaceutów, ustawodawstwo aptekarskie i inne. Zginął w okolicach Mińska na Białorusi podczas działań wojennych. Był ożeniony z Wandą Skulimowską. Miał syna Janusza, który poległ 12 października 1943 pod Lenino jako żołnierz 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki.