Czingiz Ałłazow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czingiz Ałłazow
Pseudonim

Chinga

Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1993[1]
Gardabani (Gruzja)[2]

Obywatelstwo

Białoruś

Wzrost

181[1] cm

Masa ciała

70[1] kg

Styl walki

kick-boxing, boks tajski, K-1[1]

Kategoria wagowa

półśrednia, średnia

Klub

Gridin Gym[2]

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

59[1][2]

Zwycięstwa

55

Przez nokauty

34

Porażki

3

Nieodbyte

1

Czingiz Ałłazow (ros. Чинги́з Алла́зов; biało. Чынгiз Аллазаў, Czynhiz Ałłazau; ur. 10 czerwca 1993 w Gardabani) – białoruski[3] kick-boxer azerskiego pochodzenia, dwukrotny zawodowy mistrz świata WAKO Pro w wadze średniej (2015) i super półśredniej (2016) oraz K-1 w wadze super półśredniej (2017).

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w małej wiosce Jandari w Gardabani (Gruzja) na granicy gruzińsko–azerskiej w rodzinie wywodzącej się z azerskiej mniejszości narodowej. Mając 9 miesięcy przeprowadził się z rodziną na Białoruś. W wieku 9 lat zaczął trenować kickboxing w klubie Chinuk Gym w Mińsku[4].

Stoczył ok. 250 amatorskich walk[5], zostając m.in. pięciokrotnie mistrzem świata juniorów oraz trzykrotnym mistrzem Europy federacji IFMA w boksie tajskim. Ponadto 13-krotnie zdobywał mistrzostwo Białorusi[6][7].

Przez pierwsze lata zawodowej kariery toczył pojedynki głównie w Europie tocząc w latach 2011–2013 wygrane pojedynki m.in. z Alim Nabijewem czy Warrenem Stevelmansem[1]. 20 kwietnia 2013 zadebiutował w GLORY w Mediolanie w walce z Ormianinem Maratem Grigorianem. Starcie ostatecznie nie zostało rozstrzygnięte, gdyż Białorusin zadał nieprzepisowy cios łokciem Ormianinowi[8]. Do rewanżu obu zawodników doszło pod koniec roku 12 grudnia. Tym razem lepszy okazał się Grigorian, wypunktowując Ałłazowa na dystansie trzech rund[9].

25 stycznia 2014 podczas gali Thai Boxing Mania w Turynie zanotował drugą porażkę z rzędu oraz w karierze, ulegając po dogrywce na punkty Tajowi Sitthichaiowi Sitsongpeenong[1]. 23 października 2014 w Lyonie wygrał turniej A1 World Grand Prix pokonując w finale Abdallaha Mabela na punkty[10].

17 marca 2015 wygrał czteroosobowy eliminator do turnieju Kunlun Fight World MAX 2015 i zakwalifikował się do finałowej szesnastki jednak ostatecznie nie wziął udziału w dalszej rywalizacji[11]. 15 października ponownie zwyciężył w A1 World Grand Prix[12], natomiast 28 października został mistrzem świata WAKO Pro w wadze średniej po pokonaniu Francuza Djimé Coulibaly'ego jednogłośnie na punkty[13]. Po raz drugi mistrzem WAKO Pro, tym razem wagi super półśredniej został 24 czerwca 2016 w Monte Carlo nokautując w mistrzowskim starciu Niemca Enriko Kehla w piątej, ostatniej rundzie[14].

1 kwietnia 2017 wziął udział w kolejnym turnieju w Chinach, tym razem organizacji Wu Lin Feng, gdzie w ćwierćfinale pokonał thai-boxera Saiyoka Pumpanmuang na punkty[15]. W międzyczasie 18 czerwca wygrał ośmioosobowy turniej K-1 World GP -70kg World Tournament w Tokio, nokautując dwóch pierwszych rywali oraz wypunktowując w finale Yasuhiro Kido, zostając tym samym mistrzem K-1 w wadze super półśredniej[5]. 5 sierpnia pokonał na punkty Rosjanina Dżabara Askierowa w ramach półfinału Wu Lin Feng[16], natomiast w finale w którym miał się zmierzyć w rewanżu z Sitthichaiem Sitsongpeenong ostatecznie nie wystąpił z powodu kontuzji[17].

21 marca 2018 obronił tytuł K-1, nokautując podczas gali K-1: K’Festa 1 Hinatę Watanabe w drugiej rundzie[18]. 14 lipca 2018 podczas gali Bellator Kickboxing 10 przegrał jednogłośnie na punkty z reprezentującym Włochy Giorgio Petrosyanem[19].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

[20]

  • 2014: A1 World Grand Prix Tournament – 1. miejsce w wadze -70 kg
  • 2015: Kunlun Fight World MAX 2015 Group H Tournament – 1. miejsce w wadze -70 kg
  • 2015: A1 World Grand Prix Tournament – 1. miejsce w wadze -70 kg
  • 2015: mistrz świata WAKO Pro w wadze średniej w formule K-1
  • 2016: mistrz świata WAKO Pro w wadze super półśredniej w formule K-1
  • 2016–2018: mistrz Nuit Des Champions w wadze super półśredniej w formule K-1
  • 2017: K-1 World GP 2017 Super Middleweight Championship Tournament – 1. miejsce w wadze super półśredniej
  • 2017: mistrz K-1 w wadze super półśredniej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Profil na muaythaitv.com. muaythaitv.com. [dostęp 2018-03-25]. (ang.).
  2. ↑ a b c Oficjalny profil na stronie k-1.co.jp. k-1.co.jp. [dostęp 2018-03-25]. (jap.).
  3. ↑ Chingiz Allazov. tapology.com. [dostęp 2023-11-25]. (ang.).
  4. ↑ «Я – азербайджанец, но всегда буду выступать за Беларусь». haqqin.az, 2017-10-28. [dostęp 2018-03-31]. (ros.).
  5. ↑ a b K-1 World GP 2017: niesamowity Chingiz Allazov triumfuje w turnieju! Wyniki. fightsport.pl, 2017-06-19. [dostęp 2018-03-31]. (pol.).
  6. ↑ Warriors Night II. siamfightmag.com, 2013-10-11. [dostęp 2018-03-31]. (fr.).
  7. ↑ The Italian Legend Giorgio PETROSYAN will fight Chingiz ALLAZOV for the WAKO PRO World title!. wakopro.org, 2015-12-29. [dostęp 2018-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-01)]. (ang.).
  8. ↑ Fraser Coffeen: Glory 7 results: Giorgio Petrosyan dominates in Milan. bloodyelbow.com, 2013-04-21. [dostęp 2018-03-31]. (ang.).
  9. ↑ VICTORY : results and pictures. muaythaitv.com, 2013-12-14. [dostęp 2018-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-11)]. (ang.).
  10. ↑ Jacques Gaye: LIDON, BENNOUI et ALLAZOV remportent les tournois du A1. muaythaitv.com, 2014-10-24. [dostęp 2018-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-01)]. (fr.).
  11. ↑ Gian Carlo Corba: Flash News: Chingiz Allazov wins the Kunlun Fight: 21 – 4 Man Tournament. muayfarang.com, 2015-03-18. [dostęp 2018-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-07)]. (ang.).
  12. ↑ Wyniki Partouche Kickboxing Tour – A1 World Grand Prix. muayfarang.com, 2015-10-15. [dostęp 2018-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-18)]. (ang.).
  13. ↑ Samedi 28 novembre au palais des sports Marcel-Cerdan. kickboxing.levallois-sporting-club.fr, 2015-12-01. [dostęp 2018-03-31]. (fr.).
  14. ↑ Monte Carlo Fighting Masters 3: Chingiz Allazov znokautował Enriko Kehla! Wyniki!. fightsport.pl, 2016-06-26. [dostęp 2018-03-31]. (pol.).
  15. ↑ Chingiz Allazov gromi Saiyoka Pumpanmuanga na Wu Lin Feng!. fightsport.pl, 2017-04-03. [dostęp 2018-03-31]. (pol.).
  16. ↑ Chingiz Allazov pokonuje Dzhabara Askerova na Wu Lin Feng w Chinach. fightsport.pl, 2017-08-07. [dostęp 2018-03-31]. (pol.).
  17. ↑ Zach Aittama: Toe-to-Toe: Sitthichai Sitsongpeenong vs. Yi Long Preview and Predictions. combatpress.com, 2017-11-02. [dostęp 2018-03-31]. (ang.).
  18. ↑ Dave Walsh: K-1 Japan K’FESTA.01 Results: Takeru is the King of the World. liverkick.com, 2018-03-21. [dostęp 2018-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-02)]. (ang.).
  19. ↑ Rob Tatum: Bellator Kickboxing 10 Results: Varga Dethrones Ross, Petrosyan Cruises Past Allazov. combatpress.com, 2018-07-14. [dostęp 2018-07-14]. (ang.).
  20. ↑ Lista osiągnięć na thaiboxemania.com. thaiboxemania.com. [dostęp 2018-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Czingiz_Ałłazow&oldid=71939563”