Dąb prof. Karpińskiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dąb Prof. Karpińskiego
Państwo

 Polska

Lokalizacja

Puszcza Białowieska

Nazwa systematyczna

Quercus robur

Obwód

601 cm

brak współrzędnych

Dąb Prof. Karpińskiegopomnikowy dąb szypułkowy rosnący w Białowieskim Parku Narodowym, jedno z najwcześniej sfotografowanych drzew Puszczy Białowieskiej i jeden z jej najpotężniejszych dębów. Rośnie w 370 oddziale BPN.

Przez długi okres drzewo uchodziło za najgrubszy dąb rosnący na terenie BPN. Obwód pnia na wysokości 130 cm od postawy wynosi 601 cm (według pomiarów z 2011 roku), wysokość drzewa 42,2 metrów. Pod względem obwodu pnia zajmuje obecnie czwarte miejsce wśród dębów rosnących na terenie BPN[1].

Całkowita wysokość strzały pnia dębu wynosi ok. 30 metrów. Korona drzewa jest symetryczna[1].

Wiek dębu szacowany jest na około 400 lat. Pierwszy opis dębu dokonany został w 1930 roku przez Jana Karpińskiego. Ocenił on jego wiek na około 350 lat, a wysokość na 37 metrów. Obwód miał wówczas wynosić 460 cm. Tomasz Niechoda nazwał go Dębem Prof. Karpińskiego, ze względu na jego zasługi w ochronie Puszczy Białowieskiej[1].

Sfotografowany został przez Karpińskiego, który opublikował jego fotografię w 1930 roku. Spośród dębów Puszczy Białowieskiej jedynie Dąb Jagiełły sfotografowany został wcześniej[1].

Drzewo jest w dobrej kondycji, żaden z konarów korony nie jest suchy, a na pniu nie ma ubytków kory[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Tomasz Niechoda, Janusz Korbel: Puszczańskie olbrzymy. Białowieża: Towarzystwo Ochrony Krajobrazu, 2011, s. 12-13. ISBN 978-83-925199-1-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]