Dębołęka (województwo łódzkie)

Dębołęka
	wieś
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	sieradzki
Gmina	Brzeźnio
Liczba ludności	593
Strefa numeracyjna	43
Kod pocztowy	98-275
Tablice rejestracyjne	ESI
SIMC	0699810
	Położenie na mapie gminy Brzeźnio Dębołęka
	Położenie na mapie Polski Dębołęka
	Położenie na mapie województwa łódzkiego Dębołęka
	Położenie na mapie powiatu sieradzkiego Dębołęka
	51°31′41″N 18°39′22″E/51,528056 18,656111

Dębołęka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Brzeźnio, 10 km od Sieradza, przy szosie do Wrocławia.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 482.

Pierwsza wzmianka z lat 1218-29, gdy była wraz z Brzeźniem darowana klasztorowi norbertanek z Imbramowic przez biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża. Od 2 poł. XVIII w., kiedy to Ewa z Wolickich Murzynowska kupiła wieś od Kazimierza Góreckiego herbu Szeliga^[3], do poł. XIX w. Dębołęka była w rękach Murzynowskich. W 1855 r. dobra te kupił Władysław Białecki i w rękach tej rodziny Dębołęka pozostała do II wojny św. Ostatnią właścicielką była Józefa z Białeckich Zembrzuska.

Po II wojnie św. utworzono tu PGR specjalizujący się w hodowli zarodowej bydła. Przetrwał dwór z 2 poł. XIX w. w otoczeniu parku, usytuowany na wysokim brzegu Żegliny.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Według rejestru zabytków NID^[4] na listę zabytków wpisane są obiekty:

zespół dworski i folwarczny, 2 poł. XIX - XX w., nr rej.: 419/A z 8.04.1998:
- dwór
- park z aleją dojazdową
- folwark:
  - budynek gospodarczy
  - spichrz
  - stajnia z wozownią
  - stodoła
  - kuźnia
  - obora
  - brama

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Dębołęka

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 23510
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 225 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ Elżbieta Sęczys: Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861(1867). Warszawa: DiG, 2007. ISBN 83-7181-450-X.
↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-19].

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 23510

[2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 225 [zarchiwizowane 2022-10-26] .

[3] Elżbieta Sęczys: Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861(1867). Warszawa: DiG, 2007. ISBN 83-7181-450-X.

[4] NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-19].

[2]

[1]

[3]

[4]

Siedziba gminy	Brzeźnio
Wsie	Barczew Bronisławów Brzeźnio Dębołęka Gęsina Gozdy Kliczków Mały Kliczków Wielki Kliczków-Kolonia Krzaki Lipno Nowa Wieś Ostrów Podcabaje Próba Pustelnik Pyszków Rembów Ruszków Rybnik Rydzew Stefanów Barczewski Drugi Stefanów Barczewski Pierwszy Stefanów Ruszkowski Tumidaj Wierzbowa Wola Brzeźniowska Zapole Złotowizna
Kolonie	Stefanów Ruszkowski (kolonia)
Integralne części wsi	Bednarskie Borowiska Borowizna Brączynno Gozdeckie Górki Grobelne Kamaszka Kocia Góra Koziarek Legionowo Lorek Malinówka Marszałowo Michalszczyzna Niebiosy Olszaki Pędziwiatry Piotrowice Podlorcze Podrybnicze Poręba Przedgórcze Psuj Staropole Sterna Sudajew Świerczyna Ugoda Barczewska Ugoda Lipnowska Ugoda Pyszkowska Ugoda Ręszewska Ugody Wiatraki Wilczyniec Zagrodnicze Zawodzie Zgórz Złotowizna Średnia