Dławik uziemieniowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dławik uziemieniowy – niewielka indukcyjność z rdzeniem (pierścień ferrytowy) zapewniającym duże tłumienie, włączona szeregowo do przewodu ochronnego w celu ograniczenia prądów asymetrycznych prawdziwych w zakresie wielkich częstotliwości[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Charoy Alain: Kompatybilność elektromagnetyczna - Zakłócenia w urządzeniach elektronicznych, WNT, Warszawa 2005, ISBN 83-204-2431-3.