Dławik zaporowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dławik zaporowy (ang. line trap) – jest dwójnikiem elektrycznym włączanym szeregowo do linii elektroenergetycznej. Wchodzi w skład urządzeń sprzęgających systemu elektroenergetycznej telefonii nośnej (ETN). Ich głównym zadaniem jest zapobieganie niepożądanym stratom energii sygnałów nośnych wysokiej częstotliwości poprzez zabezpieczenie ich od roproszenia w stacji lub doziemienia w przypadku zwarcia linii. Dławik zaporowy musi okazywać dużą impedancję dla pasma częstotliwości nośnej oraz nieznaczącą dla częstotliwości roboczej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • PN-86/E-06130/20 Telekomunikacja w energetyce, Układy Sprzężenia, Dławiki zaporowe – Wymagania ogólne i badania.
  • Tylus P.: Dławiki w elektroenergetyce - problemy eksploatacji i projektowania, Praca inżynierska, Wydział Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Lubelskiej, Lublin 2011.