Długościomierz Abbego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Długościomierz poziomy Abbego – wyprodukowany w latach 70 XX w. przez Kombinat ZEISS Jena (NRD) z wyposażeniem do stykowego pomiaru średnic otworów

Długościomierz Abbego – przyrząd laboratoryjny, służący do dokładnych pomiarów długości w jednej osi, spełniający postulat Abbego. Pozwala mierzyć wymiary zewnętrzne elementów i wymiary wewnętrzne (tylko długościomierz poziomy).

Klasyczne długościomierze wyposażone były we wzorzec kreskowy o długości 100 mm i działce elementarnej 1 mm oraz interpolator ze spiralą Archimedesa zwiększający tysiąckrotnie dokładność odczytania. Typowe parametry obecnie produkowanych długościomierzy:

System pomiarowy wzorzec inkrementalny długości 100 mm i rozdzielczości 0,1 μm

Zakres pomiarowy: 0 ÷ 600 mm (poziomy), 0 ÷ 200 mm (pionowy)

Błąd graniczny: ± 0,4 μm dla całego zakresu pomiarowego, ± 0,3 μm dla zakresu ± 0,1 mm

Nacisk pomiarowy : 0,5 ÷ 2,5 N

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa: Poradnik metrologa warsztatowego. WNT, 1973, s. 238-241.
  • W. Jakubiec, J. Malinowski: Metrologia wielkości geometrycznych. WNT, 1993, s. 140-144.