Daihatsu Zebra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Daihatsu Zebrasamochód osobowo-dostawczy typu mikrovan klasy najmniejszej produkowany pod japońską marką Daihatsu w latach 1985 – 2007.

Pierwsza generacja[edytuj | edytuj kod]

Daihatsu Zebra I
Ilustracja
Daihatsu Zebra I
Producent

Daihatsu

Zaprezentowany

Sierpień 1986

Okres produkcji

1986 – 1996

Miejsce produkcji

Indonezja Dżakarta

Następca

Daihatsu Zebra II

Dane techniczne
Segment

mikrovan segmentu A

Typy nadwozia

5-drzwiowy mikrovan
5-drzwiowy furgon
2-drzwiowy pickup

Skrzynia biegów

5-biegowa manualna

Napęd

przedni

Długość

3935 mm

Szerokość

1560 mm

Wysokość

1860 mm

Rozstaw osi

2080 mm

Dane dodatkowe
Pokrewne

Daihatsu Hijet
Kia Towner
Piaggio Porter

Konkurencja

Suzuki Carry

Daihatsu Zebra I - tył
Daihatsu Zebra I - sylwetka

Daihatsu Zebra I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1986 roku.

Model Zebra opracowany został przez Daihatsu w połowie lat 80. XX wieku specjalnie z myślą o rynku indonezyjskim, stanowiąc odpowiedź na dynamicznie rozwijający się w tym kraju rynek niewielkich samochodów osobowo-dostawczych[1].

Samochód powstał na bazie oferowanego m.in. w Japonii modelu Hijet, będąc jego wydłużoną wersją pod kątem rozstawu osi oraz tylnego zwisu[1]. Ponadto, indonezyjskie Daihatsu Zebra pierwszej generacji wyróżniało się oryginalnym projektem przedniej części nadwozia.

Za główną jednostkę napędową, z którym model Zebra był oferowany, Daihatsu obrało 1-litrowy silnik benzynowy zapożyczony z pokrewnego mikrovana Hijet[2].

Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]

Samochód produkowany i oferowany był głównie z myślą o rynku indonezyjskim. Do dyspozycji nabywców było nie tylko podwozie do zabudowy i pickup ze skrzynią, jak i osobowy van oraz minibus[1]. Poza rodzimym rynkiem, Daihatsu Zebra oferowane było także na eksport do Wietnamu[3].

Silniki[edytuj | edytuj kod]

  • L4 1.0l Wankel
  • L4 1.2l Wankel


Druga generacja[edytuj | edytuj kod]

Daihatsu Zebra II
Ilustracja
Daihatsu Zebra II
Inne nazwy

Daihatsu Citivan
Daihatsu Hijet Maxx
FAAM Ecomile
Wuling LZW6370

Producent

Daihatsu

Zaprezentowany

Kwiecień 1995

Okres produkcji

1995 – 2007 (Indonezja)
1998 – 2003 (Chiny)

Miejsce produkcji

Indonezja Dżakarta
Malezja Rawang
Liuzhou

Poprzednik

Daihatsu Zebra I

Następca

Daihatsu Gran Max
Daihatsu Luxio

Dane techniczne
Segment

mikrovan segmentu A

Typy nadwozia

5-drzwiowy mikrovan
5-drzwiowy furgon
2-drzwiowy pickup

Skrzynia biegów

5-biegowa manualna

Napęd

przedni

Długość

3835–4052 mm

Szerokość

1560–1770 mm

Wysokość

1825–1892 mm

Rozstaw osi

2070–2080 mm

Masa własna

990–1405 kg (Van)
805–900 kg (Pickup)

Dane dodatkowe
Modele
bliźniacze

Perodua Rusa

Konkurencja

Suzuki Carry

Daihatsu Zebra II - tył
Daihatsu Zebra II ZL
Daihatsu Zebra II ZL - tył
chiński Wuling LZW6370

Daihatsu Zebra II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1995 roku.

Druga generacja modelu Zebra została opracowana w połowie lat 90. XX wieku jako konstrucja specjalnie dla rynku indonezyjskiego i państw Azji Wschodniej, przyjmując charakterystyczne obłe proporcje z jednobryłowem nadwoziem o długim przednim zwisie i silnikiem umieszczonym pod fotelami. Samochód zyskał przydomek Espass[4].

Samochód ponownie oferowany był zarówno jako dostawczy lub osobowy van i furgon, a także pod postacią podwozia do zabudowy lub skrzyniowego pickupa.

Gamę jednostek napędowych utworzyły małolitrażowe, czterocylindrowe, szesnastozaworowe silniki benzynowe o pojemności 1,3-litra, 1,5-litra lub 1,6-litra. Dostępne były wyłącznie z pięciobiegową manualną przekładnią biegów[5].

Produkcja pojazdu zakończyła się w październiku 2007 roku po 12 latach rynkowej obecności, a następcą Zebry zostały dwa zupełnie nowe modele - Gran Max i Luxio[6].

Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]

Głównym rynkiem dla Daihatsu Zebry drugiej generacji był wewnętrzny rynek indonezyjski, gdzie na przestrzeni 12 lat produkcji samochód zdobył tytuł trzeciego najpopularniejszego modelu japońskiego producenta w tym kraju[6]. Samochód zmagał się z awariami układu elektrycznego, które przysporzyły mu negatywnej reputacji[7].

Poza Indonezją, samochód był produkowany i oferowany także w Malezji z myślą o rynkach Azji Wschodniej, gdzie oferowano go pod nazwą Daihatsu Citivan[8] dla odmiany van oraz jako Daihatsu Hijet Maxx w przypadku wariantu pickup[9].

W latach 1998–2003 Daihatsu Zebra jako skrzyniowy pickup oraz osobowy van produkowane było również na licencji w Chinach przez tamtejsze przedsiębiorstwo Wuling jako Wuling LZW6370[10].

W 2010 roku Daihatsu Zebra zostało wykorzystane przez włoskie przedsiębiorstwa FAAM oraz Magneti Marelli do celu budowy prototypu dwóch samochodów dostawczych o napędzie w pełni elektrycznym[11], nadając mu inne wypełnienie reflektorów.

Silniki[edytuj | edytuj kod]

  • L4 1.3l
  • L4 1.5l
  • L4 1.6l


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Daihatsu Zebra, Perjalanan Salah Satu Perintis Minibus di Indonesia. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
  2. Daihatsu, Rajanya Mobil Tiga Silinder di Indonesia. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
  3. Mengenal Sejarah Produk Minivan Daihatsu. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
  4. Nostalgia Daihatsu Zebra Espass, Minibus yang Punya Bentuk Aerodinamis. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
  5. Daihatsu Zebra Espass S91 / S92. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
  6. a b Daihatsu Stop Produksi Zebra. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
  7. Pusing Daihatsu Zebra Espass Sering Mogok? Penyebabnya Karena Ini. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
  8. Daihatsu Citivan. [dostęp 2021-04-19]. (ang.).
  9. Daihatsu Hijet Maxx. [dostęp 2021-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-19)]. (ang.).
  10. History: the Wuling LZW6370A minivan from China. [dostęp 2021-04-19]. (ang.).
  11. FAAM Ecomile. [dostęp 2021-04-19]. (ang.).