Danburyt
 |
Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
.JPG)
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
borokrzemian wapnia (CaB2Si2O8) |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
7 |
| Przełam |
muszlowy do nierównego |
| Łupliwość |
niewyraźna |
| Układ krystalograficzny |
rombowy, kryształy słupkowe, zakończone klinowo |
| Gęstość minerału |
2,97–3,03 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
bezbarwny, biały, różowy, żółty, brązowy |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty do tłustego |
| Inne |
dyspersja: 0,017 |
Danburyt – nazwa minerału jest związana z miejscem występowania – Danbury w Connecticut, USA; gdzie został odkryty w 1839 r. w zmetamorfizowanych dolomitach.
Należy do minerałów bardzo rzadkich.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Tworzy słupkowe kryształy przyjmujące postać wielościennego słupa, klinowato zakończonego rombową bipiramidą.Na ścianach kryształów widoczne jest nieraz poprzeczne prążkowanie. Występuje też w skupieniach zbitych i ziarnistych. Jest kruchy, najczęściej bezbarwny.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w utworach wykazujących bezpośredni lub pośredni związek z działalnością magmową. Jest spotykany w pegmatytach, niekiedy występuje w żyłach kruszcowych.
Miejsca występowania: oprócz USA – Danbury /Conecticut/ oraz Russel, występuje również w Meksyku – rejon Baja i California, Birmie – Mogok, Japonii – Obira, Kyusziu. Także: Rosja – Dalniegorsk, Szwajcaria -Piz Vallatscha, Grison, Włochy – dolina Aosty, Viterbo, Czechy – Maglovec, Madagaskar.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Ma znaczenie naukowe oraz kolekcjonerskie. Największe wykształcone kryształy pochodzą z Rosji (bezbarwne o długości powyżej 20 cm). oraz z Madagaskaru (żółtobrunatne, o dł. około 10 cm).
Danburyt, ze względu na stosunkowo dużą twardość i słabą łupliwość doskonale nadaje się do wyrobu biżuterii. Starannie oszlifowane kamienie, mimo niewielkiej dyspersji, mogą być bardzo efektowne. Nadaje się im najczęściej szlif fasetkowy zarówno brylantowy jak i schodkowy.
Największy danburyt pochodzi z Birmy, ma żółtą barwę i masę 138,6 ct. Waga przeciętnych kamieni nie przekracza 10 ct.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Podręczny Leksykon Przyrodniczy. Minerały i kamienie szlachetne
- Atlas mineralogii
- Leksykon Przyrodniczy. Minerały
- R. Hochleitner: Minerały i kryształy. 1994.
- J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, 2003.
- J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały. Multico, 1997.
- K. Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
- N. Sobczak: Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Alfa, 1986.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- danburyt na stronie Webmineral (ang.)
- danburyt na stronie Mindat (ang.)