Daniel Friberg (wydawca)
| Data i miejsce urodzenia |
1978 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
wydawca |
Daniel Friberg (ur. 1978 w Göteborgu) – szwedzki biznesmen, wydawca i pisarz określany jako wybitna postać światowego ruchu prawicowego[1].
Jest prezesem i współzałożycielem Arktos Media oraz współzałożycielem skandynawskiego konserwatywnego think-tanku Motpol. Benjamin Teitelbaum określił Arktos Media jako niekwestionowanego światowego lidera w publikacji anglojęzycznej literatury Nowej Prawicy[2].
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Daniel Friberg urodził się w 1978 roku w Göteborgu w wykształconej i lewicowej rodzinie[3]. Według niego, został przyciągnięty do prawicowych poglądów po tym, jak był świadkiem dzieci imigrantów atakujących białych w jego szkole. W latach nastoletnich związał się ze szwedzkim ruchem nacjonalistycznym lat 90[3]. W gimnazjum rozdawał ulotki dla nacjonalistycznej Partii Szwedzkich Demokratów i wkrótce zaczął drukować własną propagandę za pomocą drukarki laserowej, aby rozdystrybuować ją w swojej szkole[1].
W 1997 roku, w wieku 19 lat, założył agencję Alternative Media i gazetę Framtid (Przyszłość), aby propagować swoje nacjonalistyczne idee w społeczeństwie szwedzkim. Friberg wydał całe swoje oszczędności na wydrukowanie 21 000 egzemplarzy i rozesłanie ich do wszystkich absolwentów szkół średnich w Sztokholmie i Göteborgu.
Działalność medialna[edytuj | edytuj kod]
W 2001 r. Friberg był współzałożycielem Nordic Press (Nordiska Förlaget), firmy wydawniczej i muzycznej, której celem było zapewnienie nacjonalistom nowej „edukacji” i „inspiracji”[4]. Jego agencja, Alternative Media, wyprodukowała również trzypłytowy projekt zatytułowany Svensk Ungdom (Swedish Youth). Pierwsze wydawnictwo z tej serii do dziś pozostaje jednym z najpopularniejszych albumów nacjonalistycznych w krajach skandynawskich. Równolegle Nordic Press stał się pierwszym ważnym źródłem literatury antyimigranckiej w kręgach nacjonalistycznych[4].
Od 2004 roku Friberg zainspirował się literaturą Nowej Prawicy, zwłaszcza dziełami Alaina de Benoist i Guillaume Faye: „To właśnie ten przekład manifestu Nouvelle Droite przeczytałem (...) online, napisany w języku angielskim. (...) Pomyślałem, że to jest całkowicie genialne i zastanawiałem się, dlaczego te pomysły nie są bardziej znane[5]." W tym samym roku współtworzył Ligę Nordycką (Nordiska Förbundet), organizację opowiadającą się za metapolityczną postawą nawiązującą do idei Nowej Prawicy[6].
Arktos Media[edytuj | edytuj kod]
Friberg uzyskał tytuł MBA na Uniwersytecie w Göteborgu w 2006 roku. Pracował w finansach i zarządzaniu, a następnie do 2016 roku pełnił funkcję dyrektora generalnego Wiking Mineral, spółki wydobywczej notowanej na szwedzkiej giełdzie papierów wartościowych.
W 2009 roku Friberg stał się wyłącznym właścicielem Ligi Nordyckiej i postanowił zaprzestać działalności organizacji, jednocześnie pozwalając na dalsze działanie Metapedii i Motpolu. W październiku zaplanował wraz z norweskim politykiem i dwoma duńskimi wydawcami powstanie wydawnictwa Arktos Media, które oficjalnie powstało w 2010 roku. Friberg został prezesem firmy. Arktos Media tłumaczył na angielski i publikował różnych tradycjonalistycznych, konserwatywnych i prawicowych autorów, takich jak Paul Gottfried, Roger Scruton, Julius Evola, Alain de Benoist, Guillaume Faye i Alexandr Dugin. Według Benjamina R. Teitelbauma w latach 2010. stał się największym sprzedawcą literatury prawicowej na świecie [7].
Na początku 2015 roku Friberg opublikował swoją pierwszą książkę Powrót prawdziwej prawicy, w której stwierdził, że nadszedł właściwy czas, aby nacjonaliści wkroczyli do sfery publicznej bez obawy przed masowymi represjami politycznymi[8].
Poglądy[edytuj | edytuj kod]
Przekonania Friberga obejmują tradycjonalizm, konserwatyzm i etnopluralizm[9]. Jego książka z 2015 roku, Prawdziwa Prawica Powraca: podręcznik prawdziwej opozycji, została opisana jako „manifest i podręcznik dla prawicowych aktywistów” Friberga.
Friberg pozostaje pod wpływem metapolitycznej strategii francuskiej Nowej Prawicy, określonej przez Guillaume Faye jako społeczna dyfuzja idei i wartości kulturowych w celu wywołania głębokiej, długofalowej transformacji politycznej[10].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Daniel Friberg ma żonę i dwoje dzieci. Od 2017 roku Friberg żyje w Warszawie[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Teitelbaum 2019 ↓, s. 263.
- ↑ Teitelbaum 2017 ↓, s. 51.
- ↑ a b c Teitelbaum 2019 ↓, s. 262.
- ↑ a b Teitelbaum 2019 ↓, s. 264.
- ↑ Teitelbaum 2019 ↓, s. 259–260, 265.
- ↑ Teitelbaum 2019 ↓, s. 265.
- ↑ Teitelbaum 2019 ↓, s. 269.
- ↑ Teitelbaum 2019 ↓, s. 270–271.
- ↑ J. Lester Feder, Edgar Mannheimer: How Sweden Became "The Most Alt-Right" Country In Europe. Buzz News, 2017-05-03. [dostęp 2021-11-05]. (ang.).
- ↑ Teitelbaum 2019 ↓, s. 259–260.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Benjamin R. Teitelbaum: Lions of the North: Sounds of the New Nordic Radical Nationalism. Oxford University Press, 2017. ISBN 978-0-19-021259-9.
- Benjamin R. Teitelbaum Daniel Friberg and Metapolitics in Action [w:] Key Thinkers of the Radical Right: Behind the New Threat to Liberal Democracy Oxford University Press, 2019.