Daniel Kirkwood

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniel Kirkwood
Ilustracja
Daniel Kirkwood
Państwo działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

27 września 1814 r.
Hrabstwo Harford, Maryland

Data śmierci

11 czerwca 1895 r.

Profesor nauk Matematyka
Alma Mater

Akademia Hrabstwa York

podpis

Daniel Kirkwoodamerykański matematyk i astronom.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony 27 września 1814 roku w hrabstwie Harford w stanie Maryland. Był jednym z trzynaściorga dzieci Johna i Agnes (z domu Hope) Kirkwood[1].

W 1838 roku skończył studia matematyczne na Akademii Hrabstwa York w Pensylwanii. Zaraz po tym został tam wybrany pierwszym asystentem oraz nauczycielem matematyki. Pełnił te funkcje aż do 1843 roku, kiedy został dyrektorem szkoły wyższej w Lancaster, Pensylwania.

W 1851 roku został profesorem matematyki na Delaware College, gdzie po trzech latach został przewodniczącym kolegium nauczycielskiego. Pełnił tę funkcję do 1856 roku, kiedy to został profesorem matematyki na Uniwersytecie Indiana w Bloomington, gdzie pracował przez kolejne 30 lat, z przerwą w latach 1865-1867, kiedy przebywał na Jefferson College w Canonsburgu.

Po przejściu na emeryturę, Daniel Kirkwood wraz ze swoją żoną Sarą A. McNair Kirkwood przenieśli się do Riverside w Kalifornii. W 1891 roku, w wieku 77 lat, został wykładowcą astronomii na Uniwersytecie w Stanford.

Zmarł 11 czerwca 1895 roku. Został pochowany obok swojej żony i córki, które zmarły wcześniej.

Badania naukowe[edytuj | edytuj kod]

W 1849 roku, gdy był dyrektorem szkoły w Pensylwanii, odkrył zależność wiążącą odległość między planetami z okresami ich obrotu wokół Słońca. Została ona nazwana Prawem Kirkwooda i dzięki niej zdobył przydomek „amerykańskiego Keplera”. Prawo okazało się niestety nieprawidłowe, ale to nie zniechęciło go do dalszych badań.

W 1857 roku zauważył przerwy między pierścieniami w pasie planetoid, znane dziś jako przerwy Kirkwooda[2]. Dziewięć lat później zaproponował hipotezę, że są one spowodowane oddziaływaniem grawitacyjnym Jowisza, które wymusiło przejście planetoidy na inną orbitę. W tym samym roku pokazał, że główna przerwa w pierścieniach Saturna jest spowodowana grawitacyjnym oddziaływaniem z księżycem Saturna, Enceladusem. W 1872 roku był gotowy do wykazania wpływu co najmniej trzech księżyców w wytwarzaniu przerw Cassiniego i Enckego w pierścieniach Saturna.

Kirkwood napisał 129 publikacji, w tym trzy książki.

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hockey, Thomas: The Biographical Encyclopedia of Astronomers. Springer Publishing, 2009 ISBN 978-0-387-31022-0
  2. Kirkwood, Daniel: On the Theory of Meteors, Proceedings of American Association for the Advancement of Science for 1866, s. 8–14.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]