Daniel Viteri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniel Viteri
Pełne imię i nazwisko

Daniel Jimmy Viteri Vinces

Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1981
Guayaquil

Wzrost

185 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

Barcelona SC

Numer w klubie

25

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1999–2004 Emelec Guayaquil 85 (0)
2005–2007 Deportivo Quito 87 (0)
2008–2009 LDU Quito 10 (0)
2010– Barcelona SC 0 (0)
W sumie: 182 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2007  Ekwador 5 (0)
  1. Aktualne na: koniec sezonu 2009. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Daniel Jimmy Viteri Vinces (ur. 12 grudnia 1981 w Guayaquil) – piłkarz ekwadorski grający na pozycji bramkarza.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Viteri pochodzi z miasta Guayaquil. Karierę zawodniczą rozpoczął w tamtejszym klubie Emelec Guayaquil. W 1999 roku zadebiutował w jego barwach w ekwadorskiej Serie A, ale w pierwszych dwóch sezonach nie był podstawowym bramkarzem tego klubu. W 2001 roku dotarł z Emelekiem do finału Copa Merconorte, jednak przegrał w nim z kolumbijskim Millonarios FC. W tym samym roku został też mistrzem Ekwadoru, a sukces ten powtórzył rok później. W 2005 roku odszedł z zespołu i został piłkarzem stołecznego Deportivo Quito, w którym spędził trzy sezony. W 2008 roku sprowadził go do siebie zespół LDU Quito, w którym stał się dublerem Joségo Cevallosa. W tym samym sezonie zdbobył z LDU Copa Libertadores, dzięki zwycięstwu w finale po serii rzutów karnych z brazylijskim Fluminense FC.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 2002 roku Viteri został powołany przez selekcjonera Hernána Darío Gómeza do reprezentacji Ekwadoru na Mistrzostwa Świata 2002. Nie miał wówczas na koncie debiutu w kadrze narodowej, a na Mundialu był rezerwowym dla Joségo Cevallosa i nie wystąpił w żadnym spotkaniu. W reprezentacji zadebiutował dopiero w 2007 roku, 13 października w meczu eliminacji Mistrzostw Świata 2010 przeciwko Wenezueli (0:1). Wystąpił także 4 dni później w spotkaniu z Brazylią (0:5). Na te mecze został powołany wskutek kontuzji Javiera Klimowicza i Cristiana Mory.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]