David Gill (prawnik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gill podczas 53. MSC 2017

David Gill (ur. 2 marca 1966 w Schönebeck)[1] – prawnik administracyjny i były szef Federalnego Biura Prezydenta Joachima Gaucka[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

David Gill dorastał w Herrnhut. Jest jednym z siedmiorga dzieci biskupa herrnhutów Theodora Gilla[3]. Po ukończeniu szkoły średniej i praktycznej nauce zawodu hydraulika zdał maturę w gimnazjum prowadzonym przez kościół ewangelicki w Poczdamie-Hermannswerder. Ta matura jednak w NRD upoważniała jedynie do podjęcia studiów teologicznych na uczelniach kościelnych, które rozpoczął w Berlinie wschodnim. W trakcie pokojowej rewolucji został na początku 1990 roku przewodniczącym Komitetu Obywateli ds. rozwiązania centrali Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego w Berlinie[4].

Został bliskim współpracownikiem Joachima Gaucka podczas tworzenia Urzędu Pełnomocnika Federalnego ds. Akt Stasi i między innymi jego pierwszym rzecznikiem prasowym. W 1991 roku wyróżniono go razem z Christianem Führerem, Joachimem Gauckiem, Anettą Kahane, Ulrike Poppe i Jensem Reichem jako „pokojowych demonstrantów jesieni 1989 roku w byłej NRD” medalem Theodora Heussa.

W 1992 roku opuścił urząd i rozpoczął studia prawnicze. Podczas rocznego pobytu za granicą na Uniwersytecie Pensylwanii w Filadelfii w 1998 r. uzyskał tytuł magistra prawa (LL.M.). Po powrocie do Niemiec zdał egzamin drugiego stopnia dla prawników (Zweites Juristisches Staatsexamen) w 2000 roku. Następnie pracował jako referent w Federalnym Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.

Na początku 2004 r. został mianowany przez Radę Kościoła Ewangelickiego w Niemczech (EKD) na zastępcę pełnomocnika Rady EKD w Republice Federalnej Niemiec i Unii Europejskiej[5]. Pełnomocnikiem do 2008 r. był Stephan Reimers.

Po nominacji Joachima Gaucka jako kandydata na urząd prezydenta Niemiec David Gill przejął kierownictwo jego biur przejściowych[6]. W dniu 19 marca 2012 r. został powołany przez Joachima Gaucka na sekretarza stanu i tym samym był szefem urzędu[7]. Po wyborze Franka-Waltera Steinmeiera na prezydenta Niemiec w lutym 2017 r. David Gill przeszedł w stan spoczynku. Jego następcą został Stephan Steinlein[8].

Żona Gilla, Sheila, jest Amerykanką. Para ma dwie córki. Gill jest członkiem SPD[9]. Obecnie jest Konsulem Generalnym Niemieckiego Konsulatu Generalnego w Nowym Jorku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ e, David Gill [online], munzinger.de [dostęp 2012-06-26] (niem.).
  2. ↑ Matthias Schlegel, Packen wir’s an! [online], tagesspiegel.de [dostęp 2012-02-27] (niem.).
  3. ↑ Hedwig Richter, Pietismus im Sozialismus. Die Herrnhuter Brüdergemeine in der DDR = Kritische Studien zur Geschichtswissenschaft., tom 6, Vandenhoeck & Ruprecht, 2009, s. 325–326; 333.
  4. ↑ Joachim Gauck, Winter im Sommer – Frühling im Herbst. Erinnerungen, Siedler Verlag, 2009, s. 238.
  5. ↑ Anita Hartmann, Neuer Stellvertreter des Bevollmächtigten des Rates der EKD [online], ekd.de [dostęp 2004-01-14] (niem.).
  6. ↑ Daniel Friedrich Sturm, David Gill – Gaucks Vertrauter fürs Schloss Bellevue [online], welt.de [dostęp 2012-02-25] (niem.).
  7. ↑ Piotr Snuszka, Redenschreiber von Joachim Gauck [online], business-and-science.de [dostęp 2018-10-30] (niem.).
  8. ↑ DPA, Gaucks WG bezieht Bellevue [online], swp.de [dostęp 2017-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-30] (niem.).
  9. ↑ Matthias Drobinski, Nico Fried, Gaucks WG bezieht Bellevue [online], sueddeutsche.de [dostęp 2012-03-20] (niem.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Gill_(prawnik)&oldid=65924252”