Demianicze
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2023) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225123 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 52°15′28,9894″N 23°52′14,1593″E/52,258053 23,870600
| |
Demianicze (biał. Дзяменічы, Dziamieniczy; ros. Деменичи, Diemieniczi) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie żabineckim, w sielsowiecie Chmielewo.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XIX i w początkach XX w. wieś, majątek ziemski i chutor położone w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie brzeskim, w gminie Turna. Majątek był własnością hr. Grabowskich. Znajdowała się tu kaplica katolicka, będąca filią parafii Świętej Trójcy w Czernawczycach, w 1880 już nieistniająca.
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś i kolonia leżące w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie brzeskim, w gminie Turna[2]. W 1921 wieś liczyła 368 mieszkańców, zamieszkałych w 58 budynkach, w tym 359 Polaków i 9 Białorusinów. Kolonia liczyła zaś 68 mieszkańców, zamieszkałych w 10 budynkach, wyłącznie Białorusinów. Wszyscy mieszkańcy obu miejscowości byli wyznania prawosławnego[2].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Хмелевский сельсовет. Żabinecki Rejonowy Komitet Wykonawczy. [dostęp 2023-03-06]. (ros.).
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Demianicze, pow. brzeski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 952.
- Demienicze, pow. brzeski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 400.
- Mapa WIG Tewle. [dostęp 2023-03-06]. (pol.).
