Descloizyt
 Okaz Descloizytu pochodzący z Berg Aukas (Berg Aukus) w Namibii. | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Pb(Zn, Cu)VO4OH |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
3,5 |
| Przełam |
muszlowy |
| Łupliwość |
brak |
| Pokrój kryształu |
słupkowy, piramidalny, tabliczkowy |
| Układ krystalograficzny |
rombowy |
| Gęstość minerału |
5,7-6,2 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
brązowoczerwona, brązowozielona, czarna, szara |
| Rysa |
żółtobrązowa, pomarańczowożółta |
| Połysk |
diamentowy, szklisty, tłusty, matowy |
Descloizyt – minerał z gromady wanadanów. Jest wanadanem ołowiu, cynku i miedzi. Nazwa pochodzi od dziewiętnastowiecznego, francuskiego mineraloga Alfreda des Cloizeaux[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Descloizyt jest nieprzezroczystym minerałem o brązowoczerwonej, brązowozielonej, czarnej lub szarej barwie. Krystalizuje w układzie rombowym, w formie słupków, piramid lub tabliczek. Jest ciężkim minerałem, gdyż waży 5,7-6,2 razy więcej niż taka sama ilość wody w temperaturze pokojowej. Jest dość miękki (3,5 w skali Mohsa). Zawartość ołowiu i wanadu jest w nim stała, natomiast cynk i miedź mogą występować w dość szerokim zakresie. Jego pozbawioną cynku odmianą jest mottramit, z którym tworzy ciągły szereg izomorficzny. Może być czyszczony tylko wodą destylowaną.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w strefie utleniania rud miedzi i ołowiu. Towarzyszą mu wanadynit, piromorfit, cerusyt, mimetezyt i limonit. Można go znaleźć w Argentynie, Meksyku, Namibii, Niemczech, Stanach Zjednoczonych i Zimbabwe.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- okaz kolekcjonerski.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mindat.org. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jaroslav Bauer: Przewodnik skały i minerały. Multico, 1997, s. 140. ISBN 83-7073-050-7.