Przejdź do zawartości

Dialektografia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dialektografia – w koncepcji opracowanej przez Karola Dejnę, dialektografia to dział lingwistyki, „w obrębie którego bada się i przedstawia opisowo, kartograficznie czy nawet w postaci usystematyzowanych materiałów stan gwarowy, jaki w danym czasie panuje w poszczególnych punktach względnie na większych obszarach terytorium językowego, nie uwzględniając jednak genezy i ewolucji zróżnicowań językowych. Dialektografia jest więc opisowo-materiałową sumą wiedzy o cechach fonetycznych, gramatycznych i słownikowych poszczególnych gwar”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Karol Dejna, Dialekty polskie, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk, s. 13., 1973.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dejna K., Dialekty polskie, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk, 1973.
  • Kość J., Aspekty historyczne dialektologii opisowej a dialektologia historyczna [w:] W. Książek–Bryłowa, H. Duda, Język polski. Współczesność–historia, Lublin, 2000.