Dionizy Dreszler

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dionizy Dreszler
kapitan rezerwy lekarz weterynarii kapitan rezerwy lekarz weterynarii
Data i miejsce urodzenia

5 października 1891
Toruń

Data i miejsce śmierci

maj 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Stanowiska

lekarz weterynarz

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Dionizy Dreszler (ur. 5 października 1891 w Toruniu, zm. w maju 1940 w Katyniu) – polski lekarz weterynarii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Tomasza i Marii z Rejenkowskich. W 1912 ukończył gimnazjum w rodzinnym mieście, a następnie wyjechał do Berlina, gdzie studiował w Wyższej Szkole Weterynaryjnej. W 1914 przerwał naukę i został wcielony do armii niemieckiej, gdzie był szeregowcem w 4 Pułku Ułanów im. von Schmidta. Po kilku miesiącach został awansowany na lekarza weterynarii i funkcję tę pełnił do końca wojny, został odznaczony Krzyżem Żelaznym 2 klasy.

Po zakończeniu wojny powrócił na studia, 5 września 1919 uzyskał absolutorium i dyplom lekarza weterynarii. Po wyjeździe z Berlina zgłosił się do Armii Wielkopolskiej i został awansowany do stopnia porucznika, był lekarzem weterynarzem w 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich, a następnie naczelnym lekarzem weterynarzem frontu wielkopolskiego. Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie pełnił funkcję oficera do zleceń przy naczelnym lekarzu 3 Armii. Po zakończeniu wojny został awansowany do stopnia kapitana i przeniesiony do rezerwy, zamieszkał w Chojnicach, gdzie objął funkcję powiatowego lekarza weterynarii. Zmobilizowany podczas kampanii wrześniowej walczył na froncie wschodnim, został ciężko ranny pod Tarnopolem. Został wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną i uwięziony w Kozielsku, został zamordowany w maju 1940 w Katyniu[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Włodzimierz A. Gibasiewicz: Lekarze weterynarii ofiary II wojny światowej. Wyd. Bellona Warszawa 2011, s. 117-118. ISBN 978-83-11121-64-5