Przejdź do zawartości

Discostroma corticola

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Discostroma corticola
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Sordariomycetes

Rząd

Amphisphaeriales

Rodzina

Sporocadaceae

Rodzaj

Discostroma

Gatunek

Discostroma corticola

Nazwa systematyczna
Discostroma corticola (Fuckel) Brockmann
Sydowia 28(1-6): 313 (1976) [1975-1976]

Discostroma corticola (Fuckel) Brockmann – gatunek grzybów mikroskopijnych[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Discostroma, Sporocadaceae, Amphisphaeriales, Xylariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy gatunek ten opisał w 1870 r. Karl Wilhelm Gottlieb Leopold Fuckel, nadając mu nazwę Sphaeria corticola. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadała mu Ingrid Brockmann w 1876 r.[1]

Ma 21 synonimów. Niektóre z nich:

  • Ascospora rubi (Westend. ex Sacc.) Zeller 1927
  • Clethridium corticola (Fuckel) Shoemaker & E. Müll. 1964
  • Seimatosporium lichenicola (Corda) Shoemaker & E. Müll. 1964
  • Sporocadus lichenicola Corda 1839[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Anamorfa

Konidiofory z przegrodami, rozgałęzione, bezbarwne, gładkie, pokryte śluzem. Komórki konidiotwórcze pojedyncze lub zintegrowane, butelkowate lub ampułkowate, czasami cylindryczne lub prawie cylindryczne, 6–20 × 1,5–4,5 μm, bezbarwne, gładkie, z maksymalnie trzema annelacjami. Konidia przeważnie jajowate lub cylindryczne z zaokrąglonymi końcami, proste, bladobrązowe, przeważnie z 3-4-przegrodami, czasami 5-przegrodowe, końcowe przegrody połączone z komórką podstawną, cieńsze niż inne przegrody. Ściana gładka i lekko zwężona przy przegrodzie, 18–25 × 5,5–8 μm, bez przyczepek. Komórka u podstawy zarodnika z wąską, okrągłą podstawą lub czasem z wąską, ściętą podstawą, szklista do bladobrązowej[3].

Siedlisko i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje na wielu wyspach i na wszystkich kontynentach poza Antarktydą i Australią[4]. Grzyb saprotroficzny i pasożytniczy[5]. W Polsce notowany był na liściach wierzby (Salix)[6]. Jego anamorfa, opisywana jako Sporocadus lichenicola, wywołuje grzybowe choroby roślin u borówki wysokiej (Vaccinium corymbosum), maliny i jeżyny. U borówki wysokiej powoduje rozległe raki łodyg, które mogą opasywać i zabijać zainfekowane gałązki[5]. Teleomorfa jako saprotrof żyje na liściach, powodując na nich plamistość liści[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-01-29] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2023-01-29] (ang.).
  3. a b Sporocadaceae, a family of coelomycetous fungi with appendage-bearing conidia, „Studies in Mycology”, 92, marzec 2019, s. 87–415 [dostęp 2023-01-29].
  4. Index Fungorum [online] [dostęp 2023-01-29] (ang.).
  5. a b Blueberry (Vaccinium corymbosum)-Twig Canker [online], Pacific Northwest Plant Disease Management Handbook [dostęp 2023-01-29] (ang.).
  6. Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.