Diuron

Diuron
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	3-(3,4-dichlorofenylo)-1,1-dimetylomocznik
	Inne nazwy i oznaczenia
	BCNU
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C9H10Cl2N2O
Masa molowa	233,09 g/mol
Wygląd	biały proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	330-54-1
PubChem	3120
SMILES
	CN(C)C(=O)NC1=CC(=C(C=C1)Cl)Cl
InChI
	InChI=1S/C9H10Cl2N2O/c1-13(2)9(14)12-6-3-4-7(10)8(11)5-6/h3-5H,1-2H3,(H,12,14)
	InChIKey
	XMTQQYYKAHVGBJ-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	0,042 g/kg (25 °C)
Temperatura topnienia	157 °C
Temperatura wrzenia	355–357 °C (1013 hPa)
logP	2,84 (20 °C)
Napięcie powierzchniowe	72,1 mN/m (20 °C)
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H351, H302, H373, H410
Zwroty P	P201, P202, P260, P273, P301+P312, P308+P313
Numer RTECS	YS8925000
Dawka śmiertelna	LD50 1017 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)
	Podobne związki
Podobne związki	monuron
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Diuron, DCMU – organiczny związek chemiczny, fitotoksyczny bojowy środek trujący zaliczany do herbicydów totalnych.

Diuron jest białą, krystaliczną substancją, rozpuszczalną w rozpuszczalnikach organicznych (w wodzie praktycznie nierozpuszczalny).

W małych dawkach stymuluje wzrost roślin. Właściwości toksyczne podobne do monuronu – dawki ok. 10 kg/ha niszczą uprawy warzyw i pastwiska, użycie w ilości 20–30 kg/ha powoduje całkowite wyjałowienie gleby.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Diuron, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 18 kwietnia 2021, numer katalogowy: D2425 [dostęp 2022-06-29] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ ^a ^b CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-236, 5-150, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
↑ diuron, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).
↑ Diuron, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2022-06-29] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

1000 słów o chemii i broni chemicznej, ZygfrydZ. Witkiewicz (red.), Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, ISBN 83-11-07396-1, OCLC 19360683 .

[SA-1] Diuron, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 18 kwietnia 2021, numer katalogowy: D2425 [dostęp 2022-06-29] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[CRC-2] CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-236, 5-150, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).

[CLI-3] diuron, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).

[CID-4] Diuron, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2022-06-29] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]