Dixie Warsaw Jazzmen
| |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek |
jazz tradycyjny |
| Strona internetowa | |
Dixie Warsaw Jazzmen – warszawska grupa muzyczna grająca jazz tradycyjny, założona w roku 2007[1].
Repertuar grupy opiera się na standardach tzw. białego dixielandu (z lat 20.–40.), m.in. „New Orleans (Ballad)”, „Some of this Days”, „What A Wonderful World”, „Rosetta”, „Storvill Blues”. Muzycy wykonują także piosenki przedwojennej Warszawy w stylu Dixie[2].
Sweet Sue[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec roku 2011 zespół Dixie Warsaw Jazzmen nagrał swój pierwszy album studyjny Sweet Sue, zawierający 14 standardów z okresu zwanego „Złotą Erą Jazzu”. Zastosowanie tradycyjnego instrumentarium (trąbka, klarnet, saksofon basowy i banjo) i efektów „z epoki” (jak głos przetworzony przez megafon „Louisiana-i-ay” i „Bye Bye Blues”) pozwoliło uzyskać brzmienie odwołujące się do dawnych tradycji dixielandu. Dzięki dużej precyzji wykonania muzykom udało się oddać pierwotny klimat utworów[3].
Pośród utworów zawartych na płycie Sweet Sue znalazły się m.in.[3]:
- „Red Roses For A Blue Lady” – sentymentalny przedwojenny przebój zaśpiewany po polsku do tekstu Andrzeja Fesnaka, ozdobiony solami trąbki i klarnetu
- „Home When Shadows Fall” oparty na dźwiękach saksofonu basowego i opatrzony polskim tekstem, zaśpiewanym przez Zygmunta K. Jagodzińskiego
- „Dream A Little Dream Of Me” ozdobiony trąbką i partiami klarnetu, zaśpiewany przez Stefana Woźniakowskiego
- „When The Saints Go Marchin 'In” – utwór kończący album, wykonany z dużą werwą i animuszem.
China Boy[edytuj | edytuj kod]
W roku 2012 zespół nagrał swój drugi album o tytule China Boy. Do przedsięwzięcia zaproszono aranżerów wywodzących się z grona jazzu tradycyjnego: Andrzeja Wysockiego, znanego z zespołów Gold Washboard i Blues Fellows oraz Waldemara Wolskiego, muzyka Asocjacja Hagaw, Vistula River Band i Alexander's Ragtime Band[4].
Do zespołu dołączył kwartet smyczkowy Fuerte String Quartet, dzięki czemu standardy dixielandowe zyskały zupełnie nowe brzmienie. Jest to prawdopodobnie pierwsze takie wykonanie w skali europejskiej. W nagraniu brał też udział gość specjalny – Maciej Strzelczyk, skrzypek jazzowy, sześciokrotny zwycięzca ankiety Jazz Top organizowanej corocznie przez czasopismo Jazz Forum w kategorii najlepszy skrzypek jazzowy[4].
Skład[edytuj | edytuj kod]
W skład zespołu Dixie Warsaw Jazzmen wchodzą[2]:
- Stefan Woźniakowski – trąbka
- Andrzej „Bigol” Bigolas – klarnet
- Włodzimierz Halik – saksofon basowy
- Zygmunt K. Jagodziński – banjo, lider zespołu
Muzycy zespołu przed laty byli członkami znanych warszawskich zespołów m.in.: Hagaw, Vistula River Brass Band, Blues Fellows czy Gold Washboard. Gościnnie w Dixie Warsaw Jazzmen występowali m.in. Jerzy Kuszakiewicz, Andrzej Jastrzębski, Ludwik Kaczmarski, Krzysztof „Jenerał” Marszałek, Ireneusz Kozłowski[2].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Płyty nagrane przez zespół Dixie Warsaw Jazzmen[5]:
- 2008 – Dixie Forever (EP)
- 2009 – Live (DVD)
- 2010 – Live Swing Club Warsaw (DVD)
- 2011 – Sweet Sue
- 2012 – China Boy – 7 Dixieland hits
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Barbara Dziedzic: Biały muzyk z czarnym sercem. www.linia.com.pl. [dostęp 2010-08-13].
- ↑ a b c Dixie Warsaw Jazzmen. www.infoqultura.pl. [dostęp 2010-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)].
- ↑ a b Private Collection – Dixie Warsaw Jazzmen: Sweet Sue /CD 2011/. [dostęp 2011-11-14].
- ↑ a b Zygmunt K. Jagodziński: Dixie Warsaw Jazzmen: China Boy – książeczka dołączona do płyty. 2012.
- ↑ Dixie Warsaw Jazzmen. www.dixiewarsawjazzmen.pl. [dostęp 2010-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 marca 2011)].