Dokument wtórny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dokument wtórny – dokument, który został sporządzony na podstawie innego dokumentu pierwotnego lub pochodnego. Dokument jest reprodukcją dokumentu oryginalnego, a więc jest równokształtny z tym dokumentem w planie treści i w planie wyrażania. Dokumentem wtórnym jest np. odpis, kopia, także zapis utrwalony na innym nośniku materialnym, np. mikrofilm[1][2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik encyklopedyczny informacji, języków i systemów informacyjno-wyszukiwawczych / oprac. Bożenna Bojar ; [współpr. Wiesław Babik et al.] ; Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich. Warszawa : Wydaw. SBP, 2002.
  2. Polska Norma PN-92-N-01227 – Bibliotekarstwo i bibliografia. Typologia dokumentów. Terminologia
  3. Nauka o informacji / pod redakcją Wiesława Babika ; Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich. Warszawa : Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, 2016.