Dom mansjonarski w Lublinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dom mansjonarski
Symbol zabytku nr rej. A/273, z 31 marca 1967[1]
Ilustracja
Dom mansjonarski, widok z placu Po Farze
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Lublin

Typ budynku

kamienica, d. baszta

Rozpoczęcie budowy

XV wiek

Ukończenie budowy

XVI wiek

Ważniejsze przebudowy

II poł. XIX wieku[1]

Właściciel

Janusz Palikot

Położenie na mapie Lublina
Mapa konturowa Lublina, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Dom mansjonarski”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dom mansjonarski”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dom mansjonarski”
Ziemia51°14′54,84″N 22°34′10,78″E/51,248567 22,569661

Dom mansjonarski, mansjonaria lub dom wikariuszy[2]XV-wieczny[1] zabytek w zespole dawnego kościoła farnego pw. św. Michała na Starym Mieście w Lublinie, przy ul. Archidiakońskiej 9. W późniejszych czasach budynek był wielokrotnie przebudowywany, przed II wojną światową służył m.in. jako kamienica czynszowa. Obecnie cały jest samodzielnym mieszkaniem.

Historia budynku[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie była to XV-wieczna baszta w murach miejskich, z furtą prowadzącą z lubelskiego zamku do fary na Starym Mieście[3]. Po powołaniu w XVI wieku grupy mansjonarzy, czyli duchownych, których zadaniem było stałe rezydowanie przy katedrach, kolegiatach i znaczniejszych parafiach, przebudowano basztę na kamienicę mieszkalną[4].

Fronton mansjonarii ozdobiony jest trójkątnym tympanonem z płaskorzeźbą Chrystusa Salvadora. Pojawił się on nad drzwiami wejściowymi w chwili, gdy rozbierano farę i według „Przewodnika po Lublinie” autorstwa Bernarda Nowaka element ten pochodzi z rozebranych murów kościoła św. Michała[5]. W połowie XIX wieku stan budynku był tak zły, że Antonio Corazzi musiał ratować tympanon, przenosząc go na Wieżę Trynitarską, gdzie do dziś znajduje się oryginał. Na domu mansjonarskim w latach 50. XX wieku pojawił się odlew tympanonu[6].

W roku 1928 kamienicę nabył Majer Rat, a po nim dziedziczyli ją jego synowie: Izrael i Icek oraz córki Szajndla Rozenblat i Serka Krasnosielska. II wojnę światową przeżyła jedynie Chana Rat, córka Icka Rata. Polska Rzeczpospolita Ludowa nie zabrała jej prawa własności i kamienica została sprzedana za 1400 tys. złotych Annie Sokołowskiej i Eugenii Godlewskiej. Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku dom odkupili od nich Marek Cegielski i Jerzy Kostka. W połowie lat 90. od Cegielskiego i Kostki dom odkupił, a następnie wyremontował Janusz Palikot[7].

Pod koniec 2008 roku na placu przed budynkiem, obok odrestaurowanych fundamentów kościoła św. Michała, ustawiono, wykonaną z brązu w skali 1:40, makietę dawnej lubelskiej fary[8].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2009-05-18].
  2. B. Łach: Region IPA Jasłow w Kozłówce oraz Lublinie. IPA Podkarpacie, 2022-05-29. [dostęp 2023-09-23].
  3. Jarmark Jagielloński w Lublinie: Kościół farny pw. św. Michała. [dostęp 2009-05-19]. (pol.).
  4. Lubelski Ośrodek Informacji Turystycznej: Ciekawe miejsca w Lublinie - inne obiekty. [dostęp 2009-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 maja 2009)]. (pol.).
  5. Lublin - przewodnik (praca zbiorowa). Redakcja tekstów, układ, dobór ilustracji i zestawienie indeksów: Bernard Nowak. Test, Lublin 2000, ISBN 83-7038-169-3
  6. Gazeta Wyborcza Lublin: Tympanon z Chrystusem. [dostęp 2009-05-19]. (pol.).
  7. Gazeta Wyborcza Lublin: Właściciele Domu Wikariuszy. [dostęp 2009-05-19]. (pol.).
  8. Konrad Goral: Plac do poprawki. Polska Press sp. z o.o, 2008-12-14. [dostęp 2023-09-27].