Drewniczka drobnopora
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
drewniczka drobnopora |
| Nazwa systematyczna | |
| Xylodon flaviporus (Berk. & M.A. Curtis ex Cooke) Riebesehl & Langer Mycol. Progr. 16(6): 646 (2017) | |
Drewniczka drobnopora (Xylodon flaviporus (Berk. & M.A. Curtis ex Cooke) Riebesehl & Langer) – gatunek grzybów z rzędu szczeciniakowców (Hymenochaetaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Xylodon, Schizoporaceae, Hymenochaetales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Takson ten w 1886 r. opisali Miles Joseph Berkeley, Moses Ashley Curtis i Mordecai Cubitt Cooke nadając mu nazwę Poria flavipora. Później zaliczany był do różnych rodzajów. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu J. Riebesehl i E. Langer w 2017 r.[1]
Ma 24 synonimy. Niektóre z nich:
- Fibuloporia phellinoides (Pilát) Bondartsev & Singer 1941
- Hyphodontia flavipora (Berk. & M.A. Curtis ex Cooke) Sheng H. Wu 2000
- Kneiffiella flavipora (Berk. & M.A. Curtis ex Cooke) Zmitr. & Malysheva 2008
- Schizopora carneolutea (Rodway & Cleland) Kotl. & Pouzar 1979
- Schizopora flavipora (Berk. & M.A. Curtis ex Cooke) Ryvarden 1985[2].
Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1983 r. nadali mu polską nazwę drewniczka drobnopora, W. Wojewoda w 1971 r. zmienił ją na drewniczek czyreniowy, a w 2003 r. na strzępkoząb żółtopory[3]. Gatunek ten w tym czasie zaliczany był do rodzaju Schizopora, czyli drewniczka, lub Hyphodontia, czyli strzępkoząb. Po przeniesieniu go do rodzaju Xylodon wszystkie nazwy polskie stały się niespójne z nazwą naukową.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Rozpostarty lub rozpostarto-odgięty o długości do 20 cm, wyjątkowo do 40. Powierzchnia brudnobiała, żółta do pomarańczowo-ochrowej, często różowa. Brzeg biały i odstający, na brzegach może również tworzyć struktury przypominające kapelusze. Miąższ w kolorze drewna od białawego do jasnego, elastyczny do twardego. Hymenofor rurkowaty. Rurki brudno białawe do kremowożółtych lub kremowo-szare, w starych owocnikach ochrowożółte, również zielonkawe. Pory kanciaste lub labiryntowate, często zarośnięte przez glony[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki 3,3–4,6 × 2,4–3,4 µm, szkliste, elipsoidalne, nieamyloidalne, gładkie. Strzępki bardzo cienkie i grubościenne ze sprzążkami. W cystydiolach strzępki z pogrubioną główką[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą, a także na wielu wyspach[5]. W. Wojewoda w 2003 r. przytacza 2 jego stanowiska na terenie Polski: w Puszczy Niepołomickiej i w Puszczy Białowieskiej wraz z uwagą, że jego rozprzestrzenienie w Polsce i stopień zagrożenia nie są znane[3]. Większą liczbę stanowisk i bardziej aktualnych podaje internetowy atlas grzybów. Zaliczony w nim jest do gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[6].
Grzyb nadrzewny, saprotrof. Występuje w lasach na martwym drewnie drzew liściastych[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-01-07].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b Gelbporiger Spaltporling [online], 123pilzsuche.de [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Mapa występowania Xylodon flaviporus na świecie [online] [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Aktualne stanowiska strzępkozębu żółtoporego w Polsce [online] [dostęp 2022-01-07].