Drobnoporek kwiatokształtny

Drobnoporek kwiatokształtny

Hymenofor
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	żagwiowce
Rodzina	Dacryobolaceae
Rodzaj	Spongiporus
Gatunek	drobnoporek kwiatokształtny
Nazwa systematyczna
Spongiporus floriformis (Quél.) Zmitr. Folia Cryptog. Petropolitana (Sankt-Peterburg) 6: 90 (2018)

Górna część owocników

Drobnoporek kwiatokształtny (Spongiporus floriformis (Quél.) Zmitr.) – gatunek grzybów z rodziny Dacryobolaceae.

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji: Spongiporus, Dacryobolaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.

Po raz pierwszy opisał go w 1884 r. Lucien Quélet, nadając mu nazwę Polyporus floriformis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 2018 r. Ivan V. Zmitrovich. Ma ponad 20 synonimów naukowych. Niektóre z nich:

• Oligoporus floriformis (Quél.) Gilb. & Ryvarden 1985
• Postia floriformis (Quél.) Jülich 1982
• Tyromyces floriformis (Quél.) Bondartsev & Singer 1941
• Tyromyces zonatulus (Lloyd) Imazeki 1955

Indeks Fungorum akceptuje nazwę Spongiporus floriformis, jednak rodzaj Spongiporus uważa za synonim rodzaju Postia. Stanisław Domański w 1967 r. podał polską nazwę białak kwiatokształtny, Władysław Wojewoda w 2003 r. zarekomendował nazwę drobnoporek kwiatokształtny.

Morfologia

Owocnik

Grzyb poliporoidalny, jednoroczna huba o bazydiokarpie bokiem przyrośniętym do podłoża. Zwykle jest beztrzonowy, ale czasami tworzy krótkie trzony. Owocniki często zrastają się w zwarte, zrośnięte bocznie lub w rozetę kępy. Pojedyncze owocniki mają średnicę do 5 cm, grubość 0,1–0,5 cm, kształt płatowaty, muszlowaty, łopatkowaty, są płaskie lub lekko wypukłe. Powierzchnia naga, bezstrefowa, nieco szorstka, w stanie świeżym biała, po wyschnięciu słomkowożółta. Brzeg bardzo cienki, prosty, podgięty lub lekko klapowany, szybko żółknący.

Pory początkowo okrągławe, potem podłużno-kanciaste, 6-8 na mm, początkowo z grubymi i całymi plamami, z wiekiem poszarpane i strzępiaste. Warstwy rurek w stanie suchym bardzo kruche, początkowo białe, z wiekiem kremowe do żółtawych,o długości do 3 mm. Kontekst zwarty, suchy kruchy, bezstrefowy, w stanie świeżym biały, po wyschnięciu o barwie kości słoniowej, o grubości do 3 mm. Zapach słaby, przyjemny, czasem żywiczny, smak bardzo gorzki, nawet po wyschnięciu.

Wysyp zarodników

Białawy.

Cechy mikroskopowe

System strzępkowy monomityczny, strzępki w kontekście splątane, cienkościenne do pogrubionych, równoległe, czasem rozgałęzione, szkliste, o średnicy 2,5–6 µm, strzępki tramy podobne, o średnicy do 3 µm. Podstawki maczugowate, zwężające się ku podstawie, 4-sterygmowe ze sprzążkami u podstawy, 15–18 × 4–6 µm. Bazydiospory podłużne do krótko cylindrycznych, często lekko zakrzywione, gładkie, szkliste, w odczynniku Melzera nieamyloidalne, 3,5–4,5 × 2–2,5 µm. Cystyd brak.

Gatunki podobne

Drobnoporek kwiatokształtny charakteryzuje się płatkowym kształtem, białym zabarwieniem, bardzo gorzkim smakiem oraz tworzeniem zbitych kęp i rozet owocników. Drobnoporek niekształtny (S. balsameus) jest bardziej pospolity, różni się kapeluszem z szarawymi paskami, w stanie dojrzałym ochrowym do bladobrązowego, łagodnym smakiem i obecnością cystyd. Podobna jest też jamkóweczka półrozpostarta (Antrodiella semisupina), ale odróżnia się dimitycznym systemem strzępek, łagodnym smakiem i nieco mniejszymi zarodnikami.

Występowanie i siedlisko

Występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył 6 stanowisk, bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną.

Nadrzewny saprotrof rozwijający się na martwym drewnie drzew iglastych i liściastych.