Droga do źródeł
Droga do źródeł (Biali mówią – Czarni milczą) – sztuka w trzech aktach autorstwa Tadeusza Perkitnego.
Charakterystyka i fabuła[edytuj | edytuj kod]
Sztuka powstała podczas pobytu autora w niemieckich oflagach podczas II wojny światowej[1]. Porusza zagadnienia stosunków międzyrasowych w Afryce oraz kształtowania się wpływów kolonizacyjnych rasy białej w głębi tego kontynentu[2]. W latach 1945-46 sztuka wystawiana była w Lublinie, Kielcach, Szczecinie, Olsztynie i w Poznaniu[1]. W tym ostatnim mieście na deskach Teatru Polskiego w obsadzie m.in. Zofii Barwińskiej i Janusza Warmińskiego (reżyseria Stefan Drewicz)[2].
Postacie[edytuj | edytuj kod]
- Plantator,
- żona Plantatora – Maria,
- Misjonarz,
- Lekarz,
- Kancelista,
- Przybysz[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Joanna Nowaczyk, Gdy księżyc odmienił się złoty.... [dostęp 2015-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ a b c Tadeusz Świtała, Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 329, ISBN 83-210-0607-8, OCLC 830203088.