Droga upływu
Droga upływu – najkrótszy tor między biegunami izolatora, biegnący po jego powierzchni[1].
Od relacji między długością drogi upływu (L) a długością łuku zależy możliwość wystąpienia przeskoku w czystych i suchych izolatorach. Przeskok następuje, gdy łuk osiąga 2/3 długości drogi upływu[2].
W izolatorze porcelanowym LP 60/5 droga upływu wynosi 52 cm[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Irena Wasiak: Elektroenergetyka w zarysie. Przesył i rozdział energii elektrycznej. Łódź: 2010, s. 29. ISBN 978-83-924261-7-2.
- ↑ Krystian L. Chrzan: Ćwiczenia w laboratorium wysokich napięć. Wrocław: Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, 2012, s. 50. ISBN 978-83-7125-225-9.
- ↑ Krystian L. Chrzan: Ćwiczenia w laboratorium wysokich napięć. Wrocław: Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, 2012, s. 115. ISBN 978-83-7125-225-9.