Drozd Taczanowskiego
| Turdus maranonicus[1] | |
| Taczanowski, 1880 | |
 Ilustracja autorstwa Josepha Smita z 1880 roku | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
drozd Taczanowskiego |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Drozd Taczanowskiego[3] (Turdus maranonicus) – gatunek ptaka z podrodziny drozdów (Turdinae) w rodzinie drozdowatych (Turdidae). Słabo poznany ptak zamieszkujący północno-zachodnią część Ameryki Południowej, według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem.
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Drozd Taczanowskiego występuje w skrajnie południowym Ekwadorze i górnym biegu rzeki Marañón w północnym Peru (Cajamarca, również La Libertad i Piura)[4][2].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał polski zoolog Władysław Taczanowski w 1880 roku[5], chociaż wstępny opis tego ptaka pod nazwą Turdus sp. ? w oparciu o niedojrzałego osobnika schwytanego przez polskich podróżników w Tambillo ukazał się już w 1879 roku[6]. Opis ukazał się w języku francuskim w brytyjskim czasopiśmie Proceedings of the Zoological Society of London[5]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Taczanowski wskazał Callacate w północnym Peru[5]. Gatunek monotypowy[7].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Nazwa rodzajowa: łac. turdus – drozd[8]. Epitet gatunkowy: Río Marañón, Peru; ludy Tupí stosowały pierwotnie nazwę Maranon dla rzeki Parana w Brazylii, później nazwa ta stosowana była na określenie Amazonki, a obecnie nazwą tą określa się górne lub peruwiańskie biegi tej rzeki[9].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała około 21,5 cm[4]. Upierzenie górnych części ciała jest intensywnie brązowe z niewyraźnym, ciemnym cętkowaniem, dolne części ciała białe, z brązowym cętkowaniem na piersi i bokach. Dziób i nogi koloru szarawego. Płci podobne[4]. Młode ptaki podobne do dorosłych, ale górne części ciała pokryte pomarańczowo-płowymi smugami, a na barkówkach występują podwójne pomarańczowe plamy[4].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Drozd Taczanowskiego jest najprawdopodobniej gatunkiem osiadłym, zamieszkującym lasy liściaste, wtórne, polany, suchy busz i ogrody, a także spotykanym w granicach stosunkowo wilgotnego górskiego lasu; najczęściej obserwowany na wysokościach 200–2000 m n.p.m., natomiast w Ekwadorze na wysokości 650–1650 m n.p.m.[4] Skład pokarmu nie jest znany[4]. Pokarm zdobywa na ziemi, czasami śmiało skacząc na zaoranych polach i obszarach trawiastych[4]. W ciągu dnia prowadzi głównie nadrzewny tryb życia[4]. Śpiew jest przyjemny, nieśpieszny, typowy dla drozdów z rodzaju Turdus[4]. Nie ma żadnych informacji na temat lęgów drozda Taczanowskiego[4].
U drozda Taczanowskiego stwierdzono pasożyta skórnego z gatunku Myrsidea indigenella[10].
Status, zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski)[2]. Globalna wielkość populacji nie jest znana, ale gatunek ten opisywany jest jako „dość pospolity”[2]. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2]. W Ekwadorze dość powszechny w okolicach Zumba[4]. Występuje w Parque Nacional Podocarpus w Ekwadorze[4]. Zagrożeniem dla tego ptaka jest niszczenie i degradacja jego siedlisk występowania[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Turdus maranonicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f BirdLife International, Turdus maranonicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-1 [dostęp 2016-12-26] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Turdinae Rafinesque, 1815 - drozdy (Wersja: 2020-02-28). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2016-12-20].
- ↑ a b c d e f g h i j k l N. Collar: Maranon Thrush (Turdus maranonicus). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
- ↑ a b c W. Taczanowski. Liste des Oiseaux recueillis au Nord du Perou par M. Stolzmann pendant les derniers mois de 1878 et dans la premiere moitie de 1879. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1880, s. 189, ryc. 20, 1880. (fr.).
- ↑ W. Taczanowski. Liste des Oiseaux recueillis au Nord da Perou par MM. Stolzmann et Jelski en 1878. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1879 (1), s. 221, 1879. (fr.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Thrushes. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-20]. (ang.).
- ↑ Turdus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-11] (ang.).
- ↑ maranonicus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-11] (ang.).
- ↑ T. Clay. Contributions towards a revision of Myrsidea Waterston. I. (Menoponidae: Mallophaga). „Bulletin of the British Museum (Natural History)”. 17, s. 356, 1966. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).