Dwór w Marcinkowie Górnym
.JPG) Fasada czołowa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Kondygnacje |
1 |
| Ukończenie budowy |
koniec XVIII wieku |
| Ważniejsze przebudowy |
początek XIX wieku |
| Pierwszy właściciel |
Karscy |
| Kolejni właściciele |
Gozimirscy |
Położenie na mapie gminy Gąsawa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żnińskiego  | |
 52°45′42,1549″N 17°43′45,1020″E/52,761710 17,729195
| |
Dwór w Marcinkowie Górnym – barokowy[1] dwór znajdujący się we wsi Marcinkowo Górne w województwie kujawsko-pomorskim (powiat żniński).
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XVI wieku majątek należał do Jana Łaskiego, w XIX wieku do Karskich (od 1885 do Hieronima Karskiego), a w początku XX wieku do Gozimirskich (w 1939 był to Konstanty Gozimirski). W 1926 dobra liczyły 406 hektarów[2].
Obiekt wzniesiono w pierwszej połowie XVIII wieku[1]. Na początku wieku XIX znacznie go przebudowano[2] oraz dobudowano doń trzy oficyny o formach klasycystycznych[2]. Obecnie jest to własność prywatna (restauracja)[3]. W okresie PRL na ścianach restauracji wisiały, wykonane technika intarsji, obrazy z Edmunda Kapłońskiego (1975[1]) przedstawiające scenę śmierci Leszka Białego, jak również jego portret oraz portret Świętopełka II[4].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Dwór jest budynkiem parterowym z mieszkalnym poddaszem i mansardami[3].
We wnętrzu zachowała się oryginalne: barokowa klatka schodowa, płaskorzeźbiony kominek oraz piec kaflowy[3].
Otoczenie[edytuj | edytuj kod]
Budynek stoi w parku o powierzchni 2,5 (lub 4,8[1]) hektara. Brama wjazdowa autorstwa Jakuba Juszczyka (twórcy miejscowego pomnika Leszka Białego) ozdobiona jest przez rzeźbione postacie wojów piastowskich dzierżących tarcze herbowe[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Jedna z oficyn -
Brama wjazdowa -
Dawna stajnia
.JPG)
.jpg)
,_1_%C4%87w._XIX_Marcinkowo_G%C3%B3rne.JPG)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d praca zbiorowa, Słownik krajoznawczy Wielkopolski, PWN, 1992, s. 153, ISBN 83-01-10630-1
- ↑ a b c Marcin Libicki, Piotr Libicki, Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce, Rebis, Poznań, 2010, s. 214, ISBN 978-83-7301-243-1
- ↑ a b c d Informacja Turystyczna w Żninie, Pałuki. Warto! Dwory i pałace, Żnin, 2020, folder turystyczny
- ↑ Włodzimierz Łęcki, Franciszek Jaśkowiak, Wielkopolska, wyd. 1, Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 156-157, ISBN 83-217-2497-3, OCLC 21032370 [dostęp 2022-09-27].