Dzwony (czasopismo)

Dzwony

Państwo	Polska
Adres	Lwów
Redaktor naczelny	Petro Isajiw, Mychajło Dobrjanski

Dzwony (ukr. Дзвони) – ukraińskie czasopismo literacko-naukowe, wydawane we Lwowie (1930–1939), finansowane przez metropolitę Andrzeja Szeptyckiego.

Skład redakcyjny

Redaktor naczelny: Petro-Markijan Isajiw Skład kolegium redakcyjnego pod przewodnictwem Josyfa Slipego:

• Mykoła Konrad
• Hawryło Kostelnyk
• Mykoła Czubatyj.

Najważniejsze działy:

• poezja,
• artykuły naukowe i publicystyczne
• kronika
• recenzje
• nowości wydawnicze.

Zamieszczone utwory pisarzy takich jak:

• Natałena Korolewa
• Ułas Samczuk
• Jurij Łypa
• O. Peczenih (Oksana Laturynśka)
• Ulana Krawczenko
• Bohdan Ihor Antonycz
• Serhij Szeluchyn

Autorami artykułów zamieszczanych w tym czasopiśmie to byli na przykład:

• M. Hnatyszak
• W. Lew
• Wasyl Paczowśkyj
• Teofil Kostruba
• K. Czechowycz
• I. Huzar
• T. Żewuśkyj.

Koncepcja

Koncepcja literacko-estetyczna: idea jedności chrześcijańskiego światopoglądu i jego realizacji artystycznej jako organicznej części twórczej świadomości artysty, pojednania estetyki i etyki. Kategorie estetyczne piękna, komizmu, tragizmu rozpatrywane są przez pryzmat filozofii chrześcijańskiej (uznanie Boga jako najwyższego piękna; komizm nie może przeradzać się w wyśmiewanie się; rozgraniczenie moralności smutku i niemoralności rozpaczy). Zadaniem czasopisma było ukazanie nieskończoności boskich wcieleń poprzez poezję, sztukę, publicystykę, naukę, walki przeciwko wrogim dla ukraińskich duchowych i materialnych wartości ideom i ideologiom, rozwój intelektualny Ukraińców w Galicji.

Artykuły miały przeważnie charakter historyczno-literacki – badanie dawnej literatury ukraińskiej, stylistycznych osobliwości w twórczości poszczególnych pisarzy ukraińskich, w szczególności Taras Szewczenko, analiza literatury zagranicznej. Wiele artykułów poświęconych było teorii literatury: związkom między literaturą a społeczeństwem, psychologicznym podstawom twórczości poetyckiej, metodologii literaturoznawstwa, charakterystyce rozwoju literatury współczesnej. Miejsce szczególne w publikacjach literaturoznawczych posiadało pytanie o definicję pojęć „literatura katolicka” i „krytyka katolicka”, określenie ich podstawowych funkcji.

Najważniejsze miejsce zajmowała jednak idea państwowotwórcza, jaka opierała się na poglądach ukraińskiego uczonego i działacza społecznego, monarchisty W. Łypynśkiego. Redakcja często polemizowała z autorami innych galicyjskich wydań, podkreślając wagę chrześcijańskiego światopoglądu w politycznej koncepcji W. Łypynśkiego.

Wydawana była Biblioteka Dzwoniw, w ramach której ukazały się m.in. trylogia U. Samczuka Wołyń, powieści N. Korolewy Bez korinnia, 1313, Predok, zbiór poezji B. I. Antonycza Księga Lwa, dziennik J. Slipego z podróży do Ziemi Świętej i Anglii, prace naukowe ukraińskich i zagranicznych uczonych (w ukraińskim tłumaczeniu).

Zobacz też

• Dzwin

Bibliografia

• Енциклопедія українознавства. T. 2. Lwów, 2000, s. 508–509. ISBN 5-7707-4048-5. (ukr.)
• M. Ilnyćkyj: «Dzwony». W: Encykłopedija istoriji Ukrajiny. T. 2 : Г — Д. Kijów : Naukowa dumka, 2004, s. 376—377. ISBN 966-00-0405-2. (ukr.)
• E. Perejma. Widnowłeno żurnał «Dzwony». „Patrijarchat”. (ukr.)