ET 2010
 Wagon nr 923 w 2013 r. | |
| Dane ogólne | |
| Kraj produkcji | |
|---|---|
| Producent | |
| Miejsce produkcji | |
| Lata produkcji |
2011–2013[2] |
| Dane techniczne | |
| Liczba członów |
3 |
| Długość |
37 030 mm |
| Szerokość |
2650 mm |
| Wysokość |
4000 mm |
| Masa |
62 500 kg |
| Rozstaw wózków |
1435 mm |
| Rozstaw osi w wózkach |
1900 mm |
| Układ osi |
Bo’(2’)(2’)Bo’ |
| Średnica kół |
740 mm |
| Moc silników |
4 × 150 kW |
| Typ silników | |
| Napięcie zasilania |
15 000 V |
| Prędkość maksymalna |
100 km/h |
| Przyspieszenie |
0,6 m/s² |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc siedzących |
93 |
| Liczba miejsc ogółem |
244 |
| Wysokość podłogi |
580 mm |
ET 2010 (skrót od Elektrotriebwagen 2010) – typ wagonu przystosowanego do eksploatacji na torach tramwaju dwusystemowego, wytwarzanego w zakładach Bombardier w Budziszynie i Wiedniu dla przedsiębiorstw Verkehrsbetriebe Karlsruhe (VBK) i Albtal-Verkehrs-Gesellschaft (AVG). Wagony eksploatowane są od 2013 r. na liniach kolei miejskiej w Karlsruhe.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
ET 2010 to ośmioosiowy, trójczłonowy, średniopodłogowy wagon przegubowy, wyprodukowany przez kanadyjskie zakłady Bombardier Transportation. Wagon należy do rodziny tramwajów o nazwie Flexity Swift.
Długie na 37 m i szerokie na 2,65 m wagony zbudowane są z trzech członów połączonych przegubami. Podłoga w obrębie drzwi znajduje się na wysokości 55 cm nad główką szyny, co umożliwia bezproblemowe wsiadanie do wagonu z poziomu peronów o odpowiedniej wysokości.
Wagony wyposażono w sprzęgi Scharfenberga umożliwiające połączenie w skład maksymalnie czterech tramwajów. Nie istnieje możliwość elektrycznego połączenia wagonów ET 2010 oraz starszych typu GT8-100D/2S-M; możliwe jest jedynie połączenie mechaniczne.
Wyposażenie elektryczne[edytuj | edytuj kod]
W tramwajach typu ET 2010 zamontowano wyposażenie elektryczne, które umożliwia zasilanie wagonu zarówno z przewodów trakcyjnych sieci tramwajowej zasilanych napięciem stałym 750 V, jak i z przewodów trakcyjnych sieci kolejowej zasilanych napięciem zmiennym 15 kV. Wagony wyposażono w cztery trójfazowe silniki asynchroniczne, z których każdy ma moc 150 kW. Przejście pomiędzy dwoma systemami zasilania odbywa się automatycznie i jest niezauważalne dla pasażera. Energia elektryczna pobrana z przewodów trakcyjnych jest częściowo odzyskiwana podczas procesu hamowania[3].
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Wewnątrz umieszczono 84 standardowe miejsca siedzące oraz dodatkowo 9 składanych. Uwzględniając niewykorzystane miejsca składane, wagon posiada 151 miejsc stojących. Cały przedział pasażerski jest klimatyzowany, monitorowany przez 12 kamer i wyposażony w informację pasażerską, automat biletowy oraz toaletę.
Malowanie i wygląd[edytuj | edytuj kod]
Nadwozie tramwajów typu ET 2010 otrzymało obowiązujące malowanie spółek Albtal-Verkehrs-Gesellschaft oraz Verkehrsbetriebe Karlsruhe. Pudło tramwaju jest trójkolorowe – burty pomalowano na kolor żółtych dalii, fartuch na kolor jasnoczerwony, a pas okienny na kolor czarny. Tramwaje typu ET 2010 były pierwszą generacją nowych wagonów, które polakierowano w obowiązujący od 2010 r. schemat malowania[4].
Wygląd wagonu został zaprojektowany przez berlińską firmę IFS Design.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Flexity Swift (Das Zweisystem-Fahrzeug für Stadt und Region). Albtal-Verkehrs-Gesellschaft mbH, 2013-11-29. s. 28–29. [dostęp 2015-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)]. (niem.).
- ↑ AVG bestellt bei Bombardier zwölf Stadtbahnwagen – WELT [online], www.welt.de [dostęp 2017-11-17].
- ↑ Flexity Swift - Das Zweisystem-Fahrzeug für Stadt und Region. Albtal-Verkehrs-Gesellschaft (AVG). [dostęp 2014-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)].
- ↑ Karlsruher Verkehrsverbund Magazin: Die neuen im neuen Look – KVV setzt bei Fahrzeuggestaltung auf Dynamik. Karlsruher Verkehrsverbund (KVV), 2010-06-01. [dostęp 2014-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-26)].