Edmund Jan Langner
Edmund Jan Langner (ur. 22 listopada 1867 w Warszawie, zm. po 1937) – inżynier, handlowiec, przedsiębiorca i społecznik.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn właściciela dużego sklepu korzennego w Warszawie Edmunda i Marianny z Riedelów. Jego dziadkiem był dorożkarz a potem właściciel przedsiębiorstwa przewozowego i restauracji Jan Gottlieb Langner (1814–1877)[1]. Ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Ryskiej (1885–1891). Od 1887 członek Polskiej Korporacji Akademickiej Arkonia (nr ew. 390)[2]. Inżynier, od 1906 współwłaściciel wraz Franciszkiem Paradowskim oraz dyrektor zarządzający Fabryki Dachówek „Miłosna”[3]. Zakład założony w 1906 posiadał kapitał zakładowy: 350,000 rb. W 1909 zatrudniając 100 robotników wykazywał obrót roczny na poziomie 150,000 rb. Produkował dachówki wszystkich typów, m.in. karpiówki, żłobione-ciągnione, żłobione prasowane (marsylskie), wieżyczkowe, żłobione. Zakład był zlokalizowany przy stacji kolejki wąskotorowej w Miłosnej, biuro Zarządu mieściło się w Warszawie przy ul. Nowosenatorskiej 10 (dziś Moliera). Prowadził odziedziczony w 1898 po swym ojcu sklep winno-korzenny działający w Warszawie od 1830 roku. Był także wraz z Franciszkiem Paradowskim (do 1914) i Wacławem Pakulskim współwłaścicielem Domu Handlowego „E. Langner” działającym w latach 1912–1928 w Warszawie i położonym na rogu Świętokrzyskiej i Mazowieckiej. W sklepie można było kupić wina z najodleglejszych zakątków Europy, wódki i towary kolonialne. Jednak tym, co najbardziej rozsławiło Langnera, była sprzedaż wina sprowadzanego na żądanie klientów bezpośrednio z miejsca produkcji na Węgrzech, Francji i we Włoszech. Wina te dojrzewały w firmowych piwnicach w innych częściach Warszawy. Firma miała też magazyny winno-kolonialne przy Nowosenatorskiej 10 i Marszałkowskiej 80[4].
Był czynny społecznie, udzielał się w Warszawskim Towarzystwie Dobroczynności. W latach 1906–1915 członek Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie, od 26 czerwca 1907 do 30 grudnia 1908 także członek Zarządu TKN[5].
W latach 30. XX wieku współwłaściciel, członek zarządu i dyrektor zarządzający istniejących od 1883 Zakładów Ceramicznych „Pustelnik” – Spółka Akcyjna. Jej kapitał zakładowy wynosił 2.625.000 zł podzielony na 26.250 akcji na okaziciela nominalnej wartości 100 zł. Zarząd spółki mieścił się w Warszawie, na ul. Królewskiej 8, podlegały mu zakłady produkcyjne w Pustelniku, Ząbkach i Miłosnej w których wytwarzano: cegły maszynowe, dachówki, sączki, piece kaflowe, cegły ręczne, kafle[6][7].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie. Zmarli i ich rodziny, Warszawa 1989.
- ↑ Archiwum Korporacyjne – Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich [online], www.archiwumkorporacyjne.pl [dostęp 2021-06-22].
- ↑ Wystawa Przemysłu i Rolnictwa w Częstochowie z 1909 roku – Spis wystawców, nr 169 Fabryka Dachówek „Miłosna” – Przewodnik po Wystawie Przemysłu i Rolnictwa w Częstochowie 1909, Częstochowa 1909.
- ↑ Jerzy S. Majewski, Mazowiecka 1, „Gazeta Wyborcza” Warszawa, sobota 12.06.2021, wersja elektroniczna
- ↑ Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906–1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, s. 20, 253, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
- ↑ Rocznik Polskiego Przemysłu i Handlu, Warszawa 1934, poz. 2993.
- ↑ Rocznik Polskiego Przemysłu i Handlu, Warszawa 1936, poz. 3394.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy zawodowej w przemyśle”.