Eduard Grell

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eduard Grell
Ilustracja
Imię i nazwisko

August Eduard Grell

Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1800
Berlin

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

10 sierpnia 1886
Berlin

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” za Naukę i Sztukę III Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) IV Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy)

August Eduard Grell[1][2] (ur. 6 listopada 1800 w Berlinie, zm. 10 sierpnia 1886 tamże[1][2]) – niemiecki kompozytor i organista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczył się początkowo gry na organach i fortepianie u ojca[1][2]. Następnie studiował u Johanna Karla Kaufmanna (organy), Georga Ritschla (śpiew i teoria) oraz Carla Friedricha Zeltera i Carla Friedricha Rungenhagena (kompozycja), później kontynuował studia w Erfurcie u Michaela Gottharda Fischera (organy)[2]. Od 1817 roku pełnił funkcję organisty berlińskiego kościoła św. Mikołaja[1][2]. W tym samym roku został członkiem Singakademie, której był wicedyrygentem (1832–1853) i dyrygentem (1853–1876)[1][2]. Od 1841 roku był członkiem Akademie der Künste[1]. W latach 1839–1857 był organistą katedry berlińskiej[1][2].

Odznaczony pruskimi Orderem Orła Czerwonego IV Klasy w 1845[3] i III Klasy w 1861[4] oraz cywilnym orderem Pour le Mérite w 1864[1]. W 1883 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa wydziału teologicznego uniwersytetu w Berlinie[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Skomponował m.in. Symfonię D-dur (1821), Symfonię na orkiestrę smyczkową (1878), 3 kwartety smyczkowe[1], ponadto 4 oratoria, msze, kantaty, hymny, motety[2]. Był znawcą muzyki dawnej i zwolennikiem historyzmu w muzyce, co znalazło odbicie w jego muzyce wokalnej, nawiązującej do wzorców palestrinowskich[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 453. ISBN 83-224-0344-5.
  2. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1367. ISBN 0-02-865527-3.
  3. Handbuch über den Königlich Preußischen Hof und Staat. Berlin: Decker, 1846, s. 27
  4. Handbuch über den Königlich Preußischen Hof und Staat. Berlin: Decker, 1862, s. 152

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]