Edward Bogucki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Bogucki
Data i miejsce urodzenia

16 września 1916
Lwów

Data śmierci

21 grudnia 2010

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
(kampania wrześniowa: obrona Warszawy)

Późniejsza praca

Milicja Obywatelska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” Srebrny Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”
Odznaka Zasłużony Działacz FJN Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”
Grobowiec Edwarda Boguckiego

Edward Bogucki (ur. 16 września 1916 we Lwowie, zm. 21 grudnia 2010) – żołnierz Wojska Polskiego i Armii Krajowej, funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej, działacz kombatancki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 września 1916 we Lwowie jako syn Kazimierza[1][2]. Po wybuchu II wojny światowej w stopniu kaprala podchorążego brał udział w kampanii wrześniowej w trakcie obrony Warszawy[1][3]. W czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem Armii Krajowej w Okręgu we Lwowie[1][3]. Po wojnie został funkcjonariuszem Milicji Obywatelskiej[3]. W jej szeregach brał udział w walkach z Ukraińską Powstańczą Armią w Tyrawie Wołoskiej, Rakowej i innych wsiach[1][3].

Działał we Froncie Jedności Narodu. Był członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, 21 października 1973 wybrany członkiem zarządu oddziału miejskiego w Sanoku (działającego od 1 stycznia 1973 wskutek przekształcenia oddziału powiatowego na podstawie zmian administracyjnych)[4], 23 października 1977 wybrany członkiem zarządu koła miejsko-gminnego w Sanoku[5][6], ponownie 11 maja 1980[7], 28 listopada 1982 wybrany skarbnikiem zarządu[8].

Zmarł 21 grudnia 2010. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku.

Jego żoną była Maria z domu Gankiewicz (1909-1991).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Sztandar 1986 ↓, s. 97.
  2. Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Rzeszowie (1944) 1983-1990. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-03-21].
  3. a b c d e Dzień zwycięstwa – dzień kombatanta. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 15 (486), s. 3, 20–31 maja 1989. 
  4. ZBoWiD 1986 ↓, s. 182.
  5. ZBoWiD 1986 ↓, s. 234.
  6. a b Andrzej Brygidyn. Wierność do końca – dewizą żołnierzy Września (II). „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 12 (246), s. 5, 10–20 września 1982. 
  7. ZBoWiD 1986 ↓, s. 276.
  8. ZBoWiD 1986 ↓, s. 320.
  9. Wysoka ocena sanockich kombatantów. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 30 (501), s. 1, 1–10 listopada 1989. 
  10. Komitet Organizacyjny Fundacji Sztandaru. Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Zarząd Koła w Sanoku. 1986, s. 22.
  11. Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 279, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  12. a b Bartosz Błażewicz. U kombatantów. Uroczyście i rocznicowo. „Tygodnik Sanocki”. Nr 38 (410), s. 2, 17 września 1999. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 1-335.
  • Komitet Organizacyjny Fundacji Sztandaru. Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Zarząd Koła w Sanoku. Sanok: 1986, s. 1-194.