Edward Czopór

Edward Czopór
	; Edward Czopór (przed 1929)
	pułkownik uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia	14 maja 1887 ; Biała Cerkiew
Data śmierci	19 maja 1958
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Artylerii Polowej → 13 Pułk Artylerii Polowej; 8 Pułk Artylerii Ciężkiej; 1 Pułk Artylerii Górskiej; 2 Pułk Artylerii Górskiej; Główna Składnica Uzbrojenia nr 3; DOK I; Armia „Warszawa”
Stanowiska	dowódca dywizjonu; zastępca dowódcy pułku; dowódca pułku; zarządca składnicy; szef uzbrojenia DOK
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-ukraińska; I wojna światowa; kampania wrześniowa; obrona Warszawy
	Odznaczenia

Edward Czopór (ur. 14 maja 1887 w Białej Cerkwi, zm. 19 maja 1958) – pułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 maja 1887 w Białej Cerkwi, w rodzinie Franciszka^[1] i Teofili z Krajewskich. W 1906 ukończył gimnazjum w Białej Cerkwi i zdał egzamin dojrzałości. Służbę rozpoczął w armii rosyjskiej gdzie do wybuchu I wojny światowej awansował 6 sierpnia 1911 na podporucznika, a 6 sierpnia 1914 na porucznika. W 1918 służył w II Korpusie Polskim. Po bitwie pod Kaniowem, 17 maja 1918 dostał się do niewoli niemieckiej. U kresu I wojny światowej wrócił do Polski z Armią gen. J. Hallera jako dowódca III dywizjonu 1 pułku artylerii polowej. 15 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu majora uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej (dowódca III Grupy) i wojnie polsko-bolszewickiej (dowódca III dywizjonu w przemianowanym 1 pap na 13 pułk artylerii polowej).

Został awansowany do stopnia podpułkownika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[2]^[3]^[4]. Został oficerem 8 pułk artylerii ciężkiej w Toruniu, w którym w 1923 był zastępcą dowódcy pułku^[5]. W lutym 1924 został przydzielony do Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu na stanowisko wykładowcy fortyfikacji^[6]^[7]. Został awansowany do stopnia pułkownika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928^[8]^[3]^[9]. Do 1928 był dowódcą 1 pułku artylerii górskiej w Stryju^[10]. Od 21 marca 1928^[11] do 3 sierpnia 1931^[12] sprawował stanowisko dowódcy 2 pułku artylerii górskiej w Przemyślu. Przeniesiony do służby uzbrojenia. Od sierpnia 1931 był zarządcą Głównej Składnicy Uzbrojenia nr 3 w Przemyślu^[13]. Został szefem uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I.

Był członkiem oddziału Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu^[14].

Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję szefa uzbrojenia Armii „Warszawa”. Brał udział w obronie Warszawy. Zmarł 19 maja 1958 i został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie (kw. 7 woj.-wsch.-7)^[15].

Był mężem Jadwigi z Budkowskich. Mieli córkę Wandę (ur. 1920) i syna Tomasza (ur. 1924).

↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-07-13] .
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 814.
↑ ^a ^b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 736.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 737.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 793.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 7 lutego 1924 roku, s. 49.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 712.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 448.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 175.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 406.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 89.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 235.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 851.
↑ „Oświata - to potęga”. Wydawnictwo pamiątkowe z okazji obchodu 15-lecia Niepodległości Państwa Polskiego. Przemyśl: 1933, s. 95.
↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Edward Czopór. rakowice.eu. [dostęp 2018-08-22].
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1928 r. Nr 15.
↑ Odznaczenia. „Echo Karpackie”, s. 2, Nr 61 z 1 grudnia 1928.