Edward Milewski

Edward Milewski
	; Edward Milewski (<1934)
	pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	13 października 1894 ; Augustów
Data i miejsce śmierci	26 stycznia 1951 ; Londyn
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Brygada Kawalerii „Edward”
Stanowiska	dowódca brygady
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; bitwa pod Krechowcami; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa; bitwa pod Kockiem
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Milewski (ur. 13 października 1894 w Augustowie, zm. 26 stycznia 1951 w Londynie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Juliana i Ksawery z Kołakowskich. Brał udział w I wojnie światowej po stronie rosyjskiej, gdzie ukończył kurs szkoły oficerskiej kawalerii. Awansowany kolejno do stopnia chorążego i następnie podporucznika. Od 1917 roku w I Korpusie Polskim w Rosji. Służył w 1 pułku ułanów i 24 lipca 1917 roku wziął udział w bitwie pod Krechowcami^[1]. W lipcu 1918 roku, po rozwiązaniu I Korpusu Polskiego, powrócił do kraju^[1].

Od listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim. W szeregach 1 pułku ułanów wziął udział w wojnie z bolszewikami. Po wojnie zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Służbę kontynuował w macierzystym 1 pułku Ułanów Krechowieckich na stanowisku dowódcy szwadronu^[1]. Awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku. W latach 1927–1929 był m.in. dowódcą szwadronu zapasowego 1 pułku ułanów. W lipcu 1929 roku został przeniesiony do 20 pułku ułanów w Rzeszowie na stanowisko kwatermistrza^[2]^[1]. Z dniem 1 kwietnia 1930 roku został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy 20 pułku ułanów im. Króla Jana III Sobieskiego^[1]^[3]^[4]. 14 grudnia 1931 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[5]. W kwietniu 1934 roku został mianowany dowódcą 3 pułku szwoleżerów w Suwałkach^[6]^[7]. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[8].

W kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził 3 pułkiem szwoleżerów w składzie Suwalskiej Brygady Kawalerii, a od 22 września do 6 października 1939 roku dowodził Brygadą Kawalerii „Edward” w składzie SGO „Polesie”. Po zakończonej bitwie pod Kockiem przebywał w niewoli niemieckiej. Był jeńcem Oflagu VII A Murnau. Po uwolnieniu z niewoli 29 kwietnia 1945 roku wyjechał do Włoch, gdzie wstąpił do 2 Korpusu Polskiego. W latach 1945–1947 był dowódcą 25 pułku Ułanów Wielkopolskich. Po demobilizacji osiedlił się w Londynie, gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu Stretham Park.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 128^[9] (za kampanię wrześniową)
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2601 (1921)^[10]
Krzyż Niepodległości (17 września 1932)^[11]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)^[12]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[13]
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[14]
Krzyż Wojenny (Francja)
Medal Wojskowy (Francja, 1930)^[15]
Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
Medal Zwycięstwa

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Kolekcja VM ↓, s. 4.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 192.
↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
↑ Rocznik Oficerów Kawalerii 1930 ↓, s. 33, 74.
↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 11 z 15 grudnia 1931 roku, s. 397.
↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 160.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 142, 647.
↑ Mijakowski i Rozdżestwieński 2012 ↓, s. 75.
↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 371 .
↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 4.
↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 maja 1922 roku, s. 348 po raz 1, 2 i 3.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
↑ Dziennik Personalny MSWoj. Nr 12/1930, s. 249.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Milewski Edward. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.90-8509 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-01].
Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerów Kawalerii 1930. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Ryszard Juszkiewicz, Andrzej Urbaniak, Dowódcy Polskiego Września, Ciechanów 1989.
Krzysztof Mijakowski, Paweł Rozdżestwieński: 3 Pułk Szwoleżerów Mazowieckich im. Pułkownika Jana Kozietulskiego. Wielka księga kawalerii polskiej 1918–1939. Tom 3. Edipresse Polska SA, 2012. ISBN 978-83-7769-222-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Płk Edward Milewski

[CITEREFKolekcja_VMs._4-1] Kolekcja VM ↓, s. 4.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_6_lipca_1929,_s._192-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 192.

[CITEREFDziennik_Personalny_MSWojsk.Nr_8_z_31_marca_1930_roku,_s._116-3] Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.

[CITEREFRocznik_Oficerów_Kawalerii193033,_74-4] Rocznik Oficerów Kawalerii 1930 ↓, s. 33, 74.

[CITEREFDziennik_Personalny_MSWojsk.Nr_11_z_15_grudnia_1931_roku,_s._397-5] Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 11 z 15 grudnia 1931 roku, s. 397.

[CITEREFDziennik_Personalny_MSWojsk.Nr_11_z_7_czerwca_1934_roku,_s._160-6] Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 160.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932142,_647-7] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 142, 647.

[CITEREFMijakowskiRozdżestwieński201275-8] Mijakowski i Rozdżestwieński 2012 ↓, s. 75.

[9] ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 371 .

[CITEREFDziennik_Personalny_MSWojsk.Nr_1_z_26_stycznia_1922_roku,_s._4-10] Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 4.

[11] M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[12] M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[CITEREFDziennik_Personalny_MSWojsk.Nr_11_z_6_maja_1922_roku,_s._348_po_raz_1,_2_i_3-13] Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 maja 1922 roku, s. 348 po raz 1, 2 i 3.

[14] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

[15] Dziennik Personalny MSWoj. Nr 12/1930, s. 249.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]