Edward Wawrzycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Wawrzycki
Ilustracja
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1896
Brzeźnica

Data i miejsce śmierci

1 sierpnia 1920
pod Mielnikiem

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

5 Dywizja Strzelców Polskich
3 pułk piechoty Legionów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Edward Wawrzycki (ur. 6 grudnia 1896 w Brzeźnicy, zm. 1 sierpnia 1920 pod Mielnikiem) – żołnierz armii austriackiej, Wojska Polskiego na Wschodzie, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Stanisława i Wandy z Modliszewskich[1]. Uczył się w c. k. Gimnazjum w Sanoku[a]. W 1915 został wcielony do austro-węgierskiego 40 pułku piechoty i skierowany do szkoły oficerskiej w Bacinie. Awansowany na stopień chorążego ze starszeństwem z 1 lipca 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[2] i wysłany na front wschodni I wojny światowej. Tam trafił do niewoli rosyjskiej. Przetrzymywany był w obozach w Omsku i Pietropawłowsku[1].

We wrześniu 1918 wstąpił do 5 Dywizji Strzelców Polskich ppłk. Waleriana Czumy. W lutymi marcu 1919 był kurierem Dowództwa WP na Syberii.

W 1919 został oficerem odrodzonego Wojska Polskiego. Na frontach wojny polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 3 pułku piechoty Legionów. W sierpniu 1919 na czele trzech kompanii uderzył na tyły 2 pp nieprzyjaciela, rozbił go i otworzył polskiej grupie drogę na Mińsk. W grudniu awansował na stopień porucznika. W lipcu 1920 pod Ostrowiem, na północ od Mińska, jednym plutonem swej kompanii, wśród zamieszania wywołanego pojawieniem się nieprzyjaciela na tyłach baonu, zmusił wroga do odwrotu. 1 sierpnia tego roku poległ pod Mielnikiem, w trakcie walki „na bagnety” I batalionu o wyjście z okrążenia[3][4][b]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 68, w roku szkolnym 1913/1914 ukończył V klasę.
  2. Polak (red.) 1991 ↓, s. 157, wg autora utonął w Bugu pod Mielnikiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]