Edward Zienkiewicz
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
Edward Zienkiewicz (ur. 28 kwietnia 1879 w Witebsku, zm. 1963 w Warszawie) – polski inżynier komunikacji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył gimnazjum w Witebsku[1] oraz Instytut Inżynierów Komunikacji w Petersburgu (1904)[2].
W odrodzonej Polsce wicedyrektor (1918–1928)[3], a potem dyrektor (1929–1939) okręgu PKP w Warszawie[1][4]. Prezes honorowy okręgu Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w stolicy[1]. Prezes stałego komitetu zjazdów inżynierów kolejowych[1] oraz w latach 1935–1939 członek rady naczelnej Społecznego Zrzeszenia Inżynierów Kolejowych[5]. Członek Towarzystwa Polsko-Estońskiego (1929–1939)[6]. Politycznie od 1926 związany z sanacją.
Ogłosił artykuły fachowe w „Inżynierze Kolejowym”[7] oraz broszurę „Pierwsza znajomość języka estońskiego i węgierskiego”[1]. Po drugiej wojnie światowej autor artykułów w „Przeglądzie Komunikacyjnym” (1945–1946)[8].
Pochowany wraz z żoną w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 106, rząd 5, miejsce 19)[9].
Odznaczony[edytuj | edytuj kod]
- Order Polonia Restituta kl. 4[1]
- Złoty Krzyż Zasługi[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Order Gwiazdy Rumunii kl. 3[1]
- Order Krzyża Orła kl. 3[1]
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Syn Jana i Tekli z Bouffałów. Od 1918 mąż Barbary z Mazewskich[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k Czy wiesz kto to jest, pod red. Stanisława Łozy, Warszawa 1938, s. 846
- ↑ Списокъ окончившихъ курсъ въ Институтѣ Инженеровъ Путей Сообщенія Императора Александра I за сто лѣтъ 1810–1910, Санкт-Петербург 1910, c. 155
- ↑ Sprawozdanie z działalności dyrekcji kolei państwowej w Warszawie 1918–1928, Warszawa 1928, s. 171
- ↑ Ruch służbowy w Ministerstwie Komunikacji i Dyrekcjach Okręgowych Kolei Państwowych (Dz. Urz. Nr. 12 i 17), „Inżynier Kolejowy” nr 9 (97) z 1 września 1932 , s. 214
- ↑ Józef Piłatowicz, Ruch stowarzyszeniowy inżynierów i techników polskich do 1939 r., Warszawa 2005, t. 2, s. 166
- ↑ Tomasz Otocki. Towarzystwo Polsko-Estońskie w Polsce międzywojennej, Eesti.pl [dostęp: 5 stycznia 2024]
- ↑ Andrzej Jarominiak, Biogramy niektórych polskich inżynierów kolejowych działających w II Rzeczypospolitej, „Problemy Kolejnictwa” nr 146, 2008, s.
- ↑ Spis rzeczy rocznika I (1945) i rocznika II (1946), „Przegląd Komunikacyjny”
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZIENKIEWICZOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-01-05] .
- Absolwenci i studenci Instytutu Korpusu Inżynierów Komunikacji w Petersburgu
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Polacy odznaczeni Orderem Gwiazdy Rumunii
- Polacy odznaczeni Orderem Krzyża Orła
- Polscy inżynierowie komunikacji
- Polscy inżynierowie kolejnictwa
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Urodzeni w 1879
- Zmarli w 1963